Recensie: Vissen praten niet RECENSIE

Recensie: Vissen praten niet - Tine Bergen

In Vissen praten niet door Tine Bergen wordt lerares Flo op een donderdagmorgen overvallen door de politie aan haar deur. Deze kleuterjuf wordt verhoord in verband met een moord op de vader van een jongetje uit de klas. Ze wordt meegenomen voor een verhoor, want Flo had misschien een wel iets té intense band met het jongetje Artur de Vadder. Misschien kwam ze vader David de Vadder wel net iets té vaak spontaan tegen. Maar meer nog dan over wat er gebeurd is tussen Flo en de familie de Vadder, gaat Vissen praten niet over wat er niet wordt gezegd. Net als de vissen waar Artur zo dol op is, want vissen praten niet.

Flo lijkt in de eerste plaats een gevoelige en zeer begane docent. Ze leeft mee met haar leerlingen en zeker de kinderen die het thuis moeilijk hebben krijgen haar uitgebreide aandacht. Ze is secuur en ze vecht als een leeuw voor kinderen die dat nodig blijken te hebben. Toch lijkt er iets niet helemaal te kloppen aan haar gedrag. Die sluimerende onduidelijkheid duurt het hele boek. Het ene moment lijkt alles helemaal oké en het andere moment levert het gedrag van Flo opgetrokken wenkbrauwen op. Die verwarring weet Tine Bergen in Vissen Praten Niet mooi in te zitten. Datzelfde geldt voor de relatie met vriendin Stefanie. Het blijft lang onduidelijk hoe deze in elkaar zit, terwijl de donkere randjes van de persoonlijkheid van Stefanie al snel boven komen drijven. Jammer aan dit karakter is dat de gelaagdheid ontbreekt. Het is niet duidelijk waarom ze de acties doet die ze doet, waardoor ze minder gaat leven dan bijvoorbeeld hoofdpersoon Flo. Dat is meteen ook het grootste kritiekpunt op Vissen praten niet. Het boek leest vlot door de korte zinnen en hoofstukken, maar daardoor blijft het op punten ook wat vlak. Karakter Stefanie dus, maar ook familie de Vadder had een wat uitgebreidere opbouw verdiend. Toch weet Vissen praten niet te boeien, het is als een korte achtbaanrit met een onverwachte kurkentrekker aan het eind.

Vissen praten niet weet tot het eind te verrassen. Hoewel er per hoofdstuk een stukje meer informatie wordt losgelaten over de dood van David de Vadder, komt het einde onverwacht. Door de vlotte schrijfstijl met korte hoofdstukken vliegen de bladzijdes voorbij, waarbij de blik op Flo langzaam een verschuiving doormaakt. Niet alle karakters zijn zo goed uitgewerkt. De kleine Artur bijvoorbeeld lijkt wel een erg wijze driejarige en vriendin Stefanie blijft wat op de achtergrond. Vissen praten niet weet echter te boeien en te verrassen, niet alleen door de interessant gekozen titel. 

Recensie: Vissen praten niet - Tine Bergen