Recensie: Cari Mora RECENSIE

Recensie: Cari Mora – Thomas Harris

Twaalf jaar na het succes van de reeks rondom de gevreesde kannibaal Hannibal Lecter, komt Thomas Harris eindelijk met een nieuw boek: Cari Mora. Het is het eerste boek van de auteur waarin zijn huiveringwekkende personage Lecter schittert in afwezigheid. Dit wekt nieuwsgierigheid op! Zou het net zo meeslepend zijn als zijn voorgaande boeken?

Seriemoordenaar Hans- Peter Schneider hoort dat er onder het voormalige huis van drugsbaron Pablo Escobar goudstaven liggen ter waarde van miljoenen dollars. Hij besluit het huis te huren om zo in alle rust naar het goud te kunnen zoeken. Het huis wordt echter bewoond door de Colombiaanse Cari Mora. Voor Hans- Peter is dit een mooie bijeenkomst, want zijn nevenactiviteit is handel in lichaamsdelen van meisjes. Cari blijkt echter niet het schattige meisje dat hij voor ogen had...

Het beschrijven van macabere moorden lijkt de auteur op het lijf geschreven en hij houdt zich dan ook niet in. Hoewel de auteur veel bloederige details vrijgeeft, blijven de moorden toch behoorlijk oppervlakkig. De schrijfstijl in Cari Mora is afstandelijk en chaotisch en hierdoor mist de connectie om de daden op je netvlies te projecteren. Door middel van flashbacks probeert de auteur een inzicht in het gewelddadige verleden van hoofdpersonage Cari te geven, maar deze poging heeft niet het gewenste effect. Ze is plat en komt nergens tot leven. Ook de poging om haar sympathie voor zichzelf op te laten wekken mislukt door de warrige schrijfstijl. Seriemoordenaar Hans-Peter is de slechterik in het verhaal. Zijn slechte bedoelingen zijn duidelijk, maar de motieven blijven vaag. Er is nauwelijks diepgang en eigenlijk is zijn rol gewoon lachwekkend. De overige personages zijn niet veel beter uitgewerkt. Ze hebben een naam en een rol, maar ze zijn slechts zo beperkt aanwezig dat ze eigenlijk het vermelden niet waard zijn.

Harris houdt zijn lezers een flink deel van het boek in het ongewisse. Nergens wordt echt duidelijk waar het verhaal naartoe moet gaan en hierdoor krijg je het gevoel dat je achter de feiten aanloopt. De auteur werkt ook niet naar antwoorden toe om de opgerezen vragen te beantwoorden. Pas op het eind knoopt hij de eindjes bij elkaar en komt tot een teleurstellende conclusie.

Een groot kenmerk van het boek is de afwisseling waar de auteur gretig gebruik van maakt. Zo worden de vertelperspectieven afgewisseld, evenals de tijdsduur waarin het verhaal zich afspeelt en de plaatsen. Het verhaalt kabbelt maar wat voort en mist actiescènes. Vanuit het niets worden er soms scènes in het boek geplaatst die niets toevoegen aan het verhaal en eigenlijk een vreemde kink in de kabel zijn. Zouden ze als paginavulling dienen? Het heeft in elk geval niet als doel om de lezer even op adem te laten komen, omdat dat totaal niet nodig is. Er vloeit genoeg bloed, maar zonder een spannend plot hebben deze weinig betekenis. Interesse maakt als snel plaats voor desinteresse en zelfs irritatie.

Cari Mora is een boek voor een vakantiedag. Als je bijvoorbeeld op het strand of bij het zwembad ligt en je je lastig kunt concentreren door de vele omgevingsgeluiden. De verwachtingen die Harris met zijn vorige boeken gecreëerd heeft, worden bij lange na niet behaald. Misschien kun je zelfs wel een uurtje slaap meepikken als je van de zon aan het genieten bent! Cari Mora is laagdrempelig en flauw en zal alleen de echte liefhebber leesplezier verschaffen.

Recensie: Cari Mora – Thomas Harris