Recensie: Archief van verloren kinderen RECENSIE

Recensie: Archief van verloren kinderen - Valeria Luiselli

Archief van verloren kinderen is in eerste instantie een road novel waarin we de reis volgen van een samengesteld gezin van New York naar Arizona. Maar het is ook een boek waarmee Valeria Luiselli aandacht vraagt voor een zeer actueel thema: vluchtelingkinderen die de Amerikaanse grens over willen. Dit maakt het een boek met meerdere lagen.

Het (naamloze) gezin, bestaande uit vader, moeder, zoon (van de man) van 10 en dochter (van de vrouw) van 5 reist voor het werk van de ouders dwars door Amerika van noord naar zuid. Vader wil gaan werken aan een project over de Apachen, het laatste indianenvolk, en moeder aan een project over kindvluchtelingen.

Tijdens de reis vertelt vader regelmatig verhalen over de Apachen, leest moeder voor uit een boekje met verhalen over kindvluchtelingen en wordt ook het nieuws daaromtrent via de radio gevolgd. Ze volgen het nieuws over het thema in het algemeen, maar daarnaast is er ook het meer persoonlijke verhaal van de twee dochters van een vriendin van de moeder die op de vlucht zijn. Er is bovendien ruimte voor de gedachten van de moeder, en later ook de zoon, over het uiteenvallen van het huwelijk van de ouders. Dit maakt van Archief van verloren kinderen een boeiende en afwisselende combinatie van het kleine persoonlijke verhaal van het gezin en een groter maatschappelijk thema.

Wanneer in het tweede deel van het boek de kinderen uit het gezin verdwijnen, verandert ook het vertelperspectief van moeder naar de (stief)zoon waarbij hij zich richt tot zijn (stief)zusje. Dit geeft het boek een nieuwe en verfrissende wending. 

Valeria Luiselli schrijft in een mooie en rijke, maar soms ook ingewikkelde, taal en maakt daarnaast op een originele manier gebruik van verwijzingen naar allerlei verschillende bronnen, zoals fragmenten uit andere boeken of liedteksten, met daarbij regelmatig een reflectie op taal en taalgebruik. Hierdoor is Archief van verloren kinderen een boek om met aandacht te lezen, maar ook een boek dat, zeker voor taalliefhebbers, los van het verhaal aantrekkelijk is puur vanwege het taalgebruik.

Ondanks dat het taalgebruik soms wat ingewikkeld is, slaagt Valeria Luiselli er ook in om je, door haar uitgebreide beschrijvingen van de omgeving en gebeurtenissen, als lezer letterlijk mee te nemen op de roadtrip. Je kunt je de situaties goed voorstellen en kunt als het ware plaatsnemen tussen de kinderen op de achterbank en je mee laten slepen in hun avontuur.

Archief van verloren kinderen is een origineel, boeiend en actueel boek. Een boek vol verhalen, zowel geschiedenis als actualiteit, zowel persoonlijk als maatschappelijk. Een aanrader, zeker voor taalliefhebbers.

Recensie: Archief van de verloren kinderen - Valeria Luiselli