Recensie: De reis van Yarim RECENSIE

Recensie: De reis van Yarim - Hans Hagen

4400 jaar geleden leefde de dertienjarig Yarim in het oude Egypte. Als de zoon van een arme boer wordt hij verkocht als slaaf om koningin Ku Bau te dienen. Terwijl hij in dienst staat van de koningin gaat er van alles fout, waardoor hij de meest gekke avonturen meemaakt. Wie zich aan dit boek waagt, mag een stukje meereizen op de lange reis van Yarim.

De reis van Yarim is eigenlijk een verzamelalbum van de tienerboekenserie van Hans Hagen over de avonturen van Yarim. De reis van Yarim bestaat uit de boeken: Het gouden oog (1991), De weg van de wind (1992), Kwaad bloed (1997) en Het water kust (1998). Hans Hagen heeft deze verhalen al meer dan twee decennia geleden geschreven en misschien verklaart dat toch waarom deze verhalenbundel niet helemaal meer aansluit op de hedendaagse belevingswereld van jonge tieners. 

Het verhaal van De reis van Yarim is lang van stof. Ondanks dat Yarim ontzettend veel meemaakt, is de vertelling ervan erg traag, waardoor het lastig is om de aandacht erbij te houden. Ook zijn de avonturen niet spannend en heeft het boek (op het allerlaatste deel na) geen cliffhangers, waardoor de lezer niet gemotiveerd wordt om door te lezen. In De reis van Yarim krijgt de lezer wel een mooi kijkje in de oude, bekende Egyptische cultuur. De omgeving wordt uitgebreid beschreven en ook wordt er stil gestaan bij de bijzondere cultuur. Deze cultuur, die gekenmerkt wordt door de vele goden en de daarbijbehorende rituelen, lijkt zo ver weg te staan van de hedendaagse gang van zaken. 

Ondanks al deze inzichten en interessante feitjes, bouwt de lezer geen band met Yarim op. Door de verhalen heen, ontdekt de lezer dat Yarim verliefd wordt op Imaja die werkt in de herberg. Er wordt zelfs ergens tussen neus en lippen door verteld dat ze hebben gezoend. Er wordt echter nergens in het boek stilgestaan bij deze tienerromance. Ook als Yarim afscheid neemt van haar, moet je dat “achteraf” lezen, zonder dat dit afscheid zelf beschreven wordt.

Het boek is gericht op de jonge tiener, waarbij het vooral jongens aanspreekt. Aangezien het verhaal zich in het oude Egypte afspeelt, wordt er veel gebruik gemaakt van lastige Egyptische namen. Dit zorgt ervoor dat De reis van Yarim lastiger is om zelfstandig te lezen. Ook wordt het werkelijke verhaal vaak afgebroken, omdat de verteller Nansche een van de oude mythen gaat vertellen. Deze vertellingen worden gewoon in de tekst opgenomen, zonder dat het cursief gemaakt is of op een andere manier duidelijk is dat de tekst nog steeds bij de mythe hoort. 

Deze mythen zijn vaak een beetje vaag en vreemd. Hierdoor spreken ze niet tot de verbeelding van jonge tieners. Zo begint elk verhaal met de woorden:  “Eens, lang geleden, was er geen slang. Eens, lang geleden, was er geen schorpioen en er was niets om bang voor te zijn.” Deze introductie komt erg random over. 

Omdat er veel gebruik wordt gemaakt van rituelen, wordt het verhaal ook regelmatig onderbroken voor gebeden. In deze gebeden wordt gebruik gemaakt van bijzondere vergelijkingen, die heel onlogisch en onnatuurlijk overkomen en dus heel storend ervaren kunnen worden door de lezer.

Toch heeft De reis van Yarim van Hans Hagen ook zeker nog wat pluspuntjes. Achterin is een soort woordenboek van spijkerschrift naar Nederlands opgenomen, in het nawoord wordt de echte geschiedenis aan de hand van het verhaal uitgelegd en er is een namenlijst opgenomen, waarin alle betekenissen van de namen staan uitgelegd.

Kortom, voor de jonge tienerjongen, die een ervaren lezer is en erg fan is van geschiedenisverhalen, kan De reis van Yarim zeker een aansprekend boek zijn. Maar door het langdradige verhaal, de lastige namen en de verwarrende verhalen en gebeden tussendoor, zullen veel jonge lezers het boek links laten liggen. 

Recensie: De wens van Yarim - Hans Hagen