Recensie: Steigereiland RECENSIE

Recensie: Steigereiland - Lidewij Martens

Ze begon als stagiaire op straat, maar Lin eindigde bij de recherche in regio Rijnmond. Als buurtbewoner van de woonbootgemeenschap Steigereiland blijft ze echter toch altijd een beetje de wijkagent. Dit gaat goed, totdat haar recherchewerk eronder lijkt te gaan lijden, wanneer haar buurmeisje en zwemmaatje opeens verdwijnt. Als de hele buurt haar dan ook nog eens de rug toe keert, is het nog maar de vraag of Lin zich hier doorheen weet te slaan…

Als scenarioschrijver voor onder andere Flikken Maastricht heeft Lidewij Martens de verwachting geschept een uitstekende politiethriller op papier te kunnen zetten. En Steigereiland, gebaseerd op het originele Storytel luisterboek, lijkt aan die verwachting te voldoen. 

Dat Steigereiland oorspronkelijk een luisterboek was, ziet men terug in de schrijfstijl van Lidewij Martens. Martens schrijft met een hele simpele, directe schrijfstijl die past een filmische stijl. Vooral de manier waarop de afdwalende gedachtegangen van Lin onderbroken worden… STOP, is hier een typisch voorbeeld van. Deze open en eerlijke schrijfstijl past goed bij een hedendaagse roman. Weinig poespas en “to the point”. Deze schrijfstijl sluit ook goed aan bij het Rotterdamse decor, dat gekenmerkt wordt door directheid en eerlijkheid. 

De personages zijn hedendaags en dus heel herkenbaar voor de lezer. Toch zijn het zeker geen afgezaagde personages. Ondanks dat het verhaal in de derde persoon wordt verteld, bouwt de lezer van Steigereiland wel degelijk een band op met Lin. Als alle drama een hoogtepunt bereikt, wil je niets meer dan dat Lin haar uitweg vindt.

Dat Steigereiland fijn wegleest, dat de schrijfstijl aansluit bij de hedendaagse cultuur en de (bekende) omgeving van het verhaal zijn pluspunten. Maar hoe spannend is deze politiethriller? Dat valt eerlijk gezegd een beetje tegen. Het verhaal heeft een heel lange aanloop en vindt daarna haar spanning mede in de complexiteit van de verschillende problemen die door elkaar heen lopen. Iets wat typerend voor een aflevering uit een televisieserie is. Halverwege loopt de spanning goed op, waardoor je de roman niet weggelegd krijgt. Helaas neemt aan het einde van de roman de spanning af. Door middel van gedachtengangen en visioenen komt alles weer samen, maar eigenlijk wordt het einde door deze visioenen net wat te lang gerekt. Maar ondanks dat het verhaal niet zenuwslopend is, mag zeker niet worden gezegd dat Steigereiland voorspelbaar of saai is!

Een opvallend gegeven van het verhaal is het decor. Het verhaal speelt zich voornamelijk af op woonbootgemeenschap Steigereiland, dat zich volgens de roman in Rotterdam bevindt. Maar het echte Steigereiland bevindt zich in Amsterdam, de woonbootgemeenschap waar Lidewij Martens zelf woont en wat een grote inspiratiebron voor de roman is.

Al met al is Steigereiland een leuke politieroman van eigen bodem. De ervarenheid van Lidewij Martens leest men tussen de regels door. Het verhaal heeft echt een spanningsboog, waardoor het verhaal een beetje een aanloop heeft en de spanning op het eind wat afneemt. Dat is wel spijtig voor een thriller, maar daar staat tegenover dat de schrijfstijl en de personages heel goed in elkaar zitten. Ook de thema’s die aangehaald worden en de verrassende wendingen zorgen ervoor dat Steigereiland leuk is om te lezen. Al klinkt de wissel van de topografische locatie van Steigereiland voor menig Rotterdammer wellicht als een op zichzelf staande misdaad in deze politiethriller…

Recensie: Steigereiland - Lidewij Martens