Recensie: Zomerwind RECENSIE

Recensie: Zomerwind – Nina George

Vlak voor haar vakantie begint, heeft de Parijse Claire Cousteau in een hotel een korte maar indringende ontmoeting met een jonge vrouw. Als ze ’s avonds tijdens een dinertje aan de nieuwe vriendin van haar zoon wordt voorgesteld, staat ze opnieuw oog in oog met deze vrouw: Julie. Op het eerste gezicht zijn ze tegenpolen: Claire is volwassen en succesvol, Julie jong en zoekend. Claire is dan ook niet erg enthousiast als Julie de spontane uitnodiging aanneemt mee te gaan naar het vaste vakantieadres in Bretagne. Maar als ze elkaar langzaam beter leren kennen, blijken ze toch meer met elkaar gemeen te hebben dan ze vooraf hadden gedacht. En beiden nemen aan de Bretonse kust een beslissing die hun leven voorgoed zal veranderen.

Nina George (1973) is een Duitse schrijver die afwisselend in Berlijn en Bretagne woont. De basis voor haar nieuwste roman Zomerwind werd gelegd toen ze haar vorige boek Duizend kleuren blauw schreef aan de Bretonse kust. Daar is een drooggevallen schiereiland waar zich ieder jaar jonge mensen verzamelen die vol verwachting uitkijken naar wat het leven hen zal brengen. Dit riep bij George herinneringen op aan haar eigen verwachtingen voor haar leven toen ze achttien was – en de vraag wat daarvan terechtgekomen is.

Verleden, heden en toekomst spelen dan ook een grote rol in Zomerwind. Van Claire leer je als lezer in flasbacks haar verleden kennen, terwijl je haar in het heden volgt op weg naar haar toekomst. Hetzelfde, maar in iets mindere mate geldt voor Julie, die daarmee de tweede hoofdpersoon is van dit boek. Dankzij de keuze voor deze twee hoofdpersonen zullen veel (vrouwelijke) lezers zich in dit boek kunnen herkennen. Maar ondanks die herkenbaarheid maakt George het je niet makkelijk, omdat de vrouwen niet de meest likeable hoofdpersonages zijn. Zeker Claire niet, degene bij wie het meest in het hoofd gekropen wordt; haar collega’s noemen haar niet voor niets la glaçante, de ijskoningin. Toch een eerste hindernis om helemaal verknocht te raken aan Zomerwind.

Wel heeft George zo een mooie kapstok om allerlei verschillende thema’s aan te snijden. Weten wie je bent of juist wilt zijn, keuzes maken, angsten overwinnen (of niet), liefde in verschillende facetten, het zit allemaal (en meer) in dit boek. Daarmee wordt Zomerwind regelmatig flink filosofisch, terwijl George tegelijkertijd op poëtische wijze de Bretonse kust beschrijft. Vaak mooi, maar tegelijkertijd een flinke uitdaging voor de lezer. Soms wil je ook gewoon dat het verhaal verder gaat zonder dat je weer bedolven wordt onder de veelheid van kleuren in de hemel en/of in de zee.

Zomerwind is soms gelukkig echt genieten door het prachtige taalgebruik. George kan verrassen met observaties die de lezer levendige beelden op het netvlies toveren, en weet hier en daar precies dat ongrijpbare gevoel te verwoorden dat bij jezelf ook wel eens door het hoofd gespeeld heeft. En de vragen en onderwerpen die ze oproept prikkelen absoluut. Maar dat allemaal in een zomerse roman is soms echt doorbijten, met naast mooi taalgebruik ook onhandige zinnen en mijmerende afdwalingen. Zomerwind is daarmee misschien niet de meest voor de hand liggende keuze voor een luie middag aan het strand. Maar mocht je tegen het einde van de zomer toe zijn aan iets met wat extra bite, dan zou je dit boek in overweging kunnen nemen.

Recensie: Zomerwind – Nina George