Vanuit het duister - Nora Roberts RECENSIE

Recensie: Vanuit het Duister (De Bron #2) – Nora Roberts

Met haar nieuwste boek in de serie over De Bron getiteld Vanuit het Duister bewijst Nora Roberts des te meer dat haar post-apocalyptische werken zich zeker kunnen meten met titels als De beproeving van Stephen King en De Oversteek van Justin Cronin. In Vanuit het duister beleeft de lezer de queeste van de jonge Fallon op haar weg om Die Ene te worden.

Het tweede deel van de serie De Bron draait om de jonge tiener Fallon, die bekend staat als ‘De Ene’. Al in haar jonge jaren ligt er een grote druk op haar, omdat zij als een soort verlosser wordt gezien. Maar in de tussentijd is Fallon simpelweg ook een tiener, die met haar familie opgroeit in een wereld waar sektes en gangs de dienst uitmaken. Het gezin wordt teruggeworpen naar het boerenleven, waar zaken zoals mobiele telefoons als uit een vorig leven klinken. Op een dag wordt er van Fallon verwacht dat ze haar veilige huis verlaat, om datgene te worden, waar ze voorbestemd voor is. Maar hierin heeft ze nog een lange weg te gaan….’

Op de achterflap van het boek wordt aangegeven dat Vanuit het Duister als losstaand deel zou kunnen worden gelezen. Eigenlijk is het raadzaam om voorafgaand toch het eerste deel Het Begin te lezen. Er wordt in het tweede deel van De Bron regelmatig verwezen naar karakters uit het eerste deel zoals de biologische vader van Fallon en Fred. En dan leest het boek toch wat gemakkelijker wanneer je bekend bent met de achtergrond van deze personages. Daarbij is de schrijfstijl van Nora Roberts toegankelijk, maar zit het verhaal door de verschillende personages complex in elkaar. Dit is juist prettig, omdat dit maakt dat de boekenreeks vatbaar is voor herlezen. Maar het betekent ook een extra argument om vooral Het Begin te lezen, voordat je start met Vanuit het Duister.

Zoals eerder gezegd, draait het verhaal vooral over de jonge Fallon, die in het boek een flinke persoonlijke ontwikkeling doormaakt. Er ligt als jonge tiener al een grote druk op haar, omdat de wereld grote verwachtingen van haar heeft. Maar naarmate het boek vordert, merk je als lezer dat Fallon steeds meer leert accepteren wie ze is en wat haar lot zal zijn. Het fijne hierbij is, is dat Fallon in Vanuit het Duister hier haar eigen draai aangeeft. Zo geeft Nora Roberts haar personage ruimte om zichzelf te zijn, maar hierin toch haar lot te vervullen. Het boek is opgedeeld in verschillende delen, waar een quote aan voorafgaat. Eveneens zit het boek vol magische elementen, zoals gedaanteverwisselaars, feeën en wezens met andere magische krachten. Dit zorgt ervoor dat Vanuit het Duister voelt als een combinatie van urban fantasy en een post-apocalyptisch verhaal. De magische elementen zorgen daarbij ook ervoor, dat het post-apocalyptische stuk niet te grimmig wordt. De magie in het verhaal biedt immers een gevoel van hoop, dat de wezens bestand zijn voor de dreiging die hen achtervolgt. Daarbij wordt met het magische element ook een belangrijk maatschappelijk thema aangestipt. Een groepering in het boek is tegen magische wezens en dit geeft de lezer al gauw het gevoel van het uitsluiten van bepaalde minderheden, dat je in het dagelijks leven regelmatig tegenkomt.

Vanuit het Duister is simpelweg een boeiend geschreven verhaal, dat veel fantastische elementen met elkaar combineert. Het boek laat zien dat Nora Roberts nog lang niet uitgeschreven is. Een vervolgboek staat al op de planning. Dit is heel goed nieuws, want het tweede deel van de serie De Bron smaakt simpelweg naar meer!

Recensie: Vanuit het Duister (De Bron #2) – Nora Roberts