De ex - Alafair Burke RECENSIE

Recensie: De ex - Alafair Burke

Advocate Olivia Randall wordt op een dag gebeld door een kind dat haar mededeelt dat haar vader is opgepakt en dat Olivia het hem door hun verleden verschuldigd is om hulp te bieden. Het kind aan de telefoon blijkt de zestienjarige dochter van haar ex-verloofde Jack Harris te zijn. Olivia belt wat rond en komt er al snel achter dat de beste man is opgepakt en wordt verdacht van een drievoudige moord in het park. Overtuigd van zijn onschuld en vastbesloten om de waarheid te achterhalen, maakt Olivia het besluit om Jack te helpen. Maar wat als ze hem toch niet zo goed blijkt te kennen als ze altijd dacht?

Alafair Burke weet een krachtig intro neer te zetten. Een verslag van de eerste ondervraging van Jack op het politiebureau zorgt voor een onheilspellende sfeer en zorgt voor een interessante start van het verhaal. Deze lijn wordt echter niet behouden en al snel neemt een standaard plot het over. Toch is het niet zomaar een thriller, omdat al snel duidelijk wordt dat De Ex flink wat trekjes van een zogenaamde 'legal thriller' bevat. De auteur geeft hiermee een kijkje in het onderzoek waar een advocatenleven mee gepaard gaat. Het inzicht in de belangen van de hoofdverdachte wordt hoofdzaak, wat betekent dat De Ex niet bol staat van de spanning en dat ook bloederige details nauwelijks aan bod komen. Kleine dingen uit het dagelijkse leven blijken ineens tijdens zo'n onderzoek veel meer waard te zijn dan gedacht en dit geeft een leuke kijk op de voortgang.

Burke probeert haar verhaal nog een extraatje mee te geven door de verdachte en zijn advocaat een gezamenlijk verleden te geven. Olivia kampt met een vreselijk schuldgevoel naar Jack om iets wat twintig jaar geleden is gebeurd. Dit zou een mooie en mysterieuze spanningsboog aan het verhaal toe kunnen voegen, maar helaas mist het haar doel. Deze verhaallijn is namelijk te expliciet aanwezig en de auteur draaft net iets teveel door op het geheim achter dit mysterie. De lezer wordt te lang in het ongewisse gelaten, waardoor nieuwsgierigheid verandert in irritatie. 

Op de schrijfstijl van Burke is weinig aan te merken. Uitzonderlijk kun je het niet noemen, maar dat is natuurlijk ook geen vereiste van een boek. Het taalgebruik in De Ex is doorsnee en de zinnen lopen zonder horten en stoten waardoor het prettig leest. De personages weten het verhaal echter een saaie kant op te sturen. Onuitgesproken waarheden zorgen voor wantrouwen tussen de personages en dit is bij uitstek geschikt om verwarring bij de lezer te veroorzaken. En een mooie dosis spanning! Helaas blijven de achterliggende redenen te lang achterwege en hierdoor krijg je juist het gevoel alsof je het al vaker hebt gelezen en dat het verhaal staakt.  

De karaktereigenschappen van de personages zijn zorgvuldig gekozen. Hun diversiteit en verschillende gedachtegangen zorgen voor aanvulling en hiermee en compleet verhaal. Toch weten ze nergens te raken doordat ze afstandelijk zijn. Afstandelijke personages kunnen in sommig gevallen een mooie bijdrage aan een verhaal geven, maar bij De Ex werkt het averechts. Nergens groeit een verwantschap met de karakters en omdat een rechtszaak voor de gemiddelde lezers geen hotspot in het dagelijkse leven is, mist daar de binding ook. 

De Ex heeft alle kenmerken om zich te kunnen ontpoppen tot een ware topper en het is dan ook ontzettend jammer dat de auteur niet op dit niveau weet te geraken. 

Recensie: De ex - Alafair Burke