Wrede kus - Roberto Saviano RECENSIE

Recensie: Wrede kus - Roberto Saviano

Zo ver weg en toch dichtbij, in de wijk Forcella in het Italiaanse Napels heeft de kinderparanza (kindermaffia) het voor het zeggen. Jongens vanaf een jaar of veertien rijden op scooters de piazza’s op en af om iedereen te voorzien in zijn drugsbehoeften. Ze concurreren in een gevaarlijk speelveld met grote spelers, maar aan moed ontbreekt het hen en hun vriendinnetjes niet. Langzaamaan leren ze alle facetten van het leven kennen: de goede en de kwade. Krijgen de jongens wat hun toekomt?

Roberto Saviano schreef eerder al de bestseller Gomorra, Zero zero zero en De kinderen in de sleepnetten. In al deze boeken schreef de Italiaanse journalist al over de drugshandel van Napels en in Wrede kus gaat hij verder met de kinderen uit De kinderen in de sleepnetten. Ondanks dat Wrede kus het vervolg is van De kinderen in de sleepnetten, is het verhaal net zo indrukwekkend als je het eerste deel niet gelezen hebt.

Het begin was wat verwarrend. Het verhaal begint gelijk en heeft geen echte introductie voor de omgeving, de gang van zaken of de bendeleden. Door deel één vooraf te lezen, zou dit ongemak wellicht verholpen kunnen worden. De namen van de Kinderparanza zijn voorin opgenomen, dat is heel handig, want zo kan je af en toe even de echte namen en de bijnamen terugzoeken.

Het verhaal van Wrede kus is heel indrukwekkend. Na afloop ben je er zelfs stil van. Omdat het zo’n indrukwekkend verhaal is, kost het soms wel enige moeite om je er doorheen te werken. Toch heeft Roberto Saviano een heel fijne schrijfstijl en probeert hij het verhaal hier en daar zo luchtig mogelijk te maken. Dit doet hij onder andere door veel te verwijzen naar bekende films en series: bijvoorbeeld Narcos en The Godfather. Na de verwijzing zorgt hij er ook altijd voor dat er verteld wordt naar wat er verwezen is, zodat ook de lezer zonder achtergrondkennis de toespeling begrijpt. 

Behalve deze toespelingen is het verhaal ook geschreven en uiteindelijk vertaald in straattaal. De Kinderparanza zijn jongens van de straat en die spreken dus ook geen zin uit zonder schuttingtaal. Dit zorgt ervoor dat het serieuze verhaal een luchtig ondertoontje houdt en dat de lezer zich nog beter in deze maffiawereld waant.

In Wrede kus weet Roberto Saviano ook de typische Italiaanse familierelaties te beschrijven. De bloedband die zoveel sterker is dan al het andere. En juist daar is de Kinderparanza weer, de jongere generatie die de oude overstemd met nieuwe gewoonten. In de Kinderparanza is er geen afstand, iedereen is gelijk. En deze moed, die deze jonge jongens bij zich dragen, is hetgeen wat de oudere generatie zoveel angst aanjaagt. 

Al met al is Wrede kus een geweldig, overtreffend boek. Het is een verhaal dat de lezer verbaasd, ontroerd en overweldigd. Het komt soms grof over, maar dat zorgt er ook voor dat het echt overkomt en dat de lezer beseft hoe het leven in de Kinderparanza is. En dat heeft een immense invloed op de lezer. Dit alles maakt van Wrede kus zo’n indrukwekkend verhaal, dat het gehoord en gelezen moet worden!

Recensie: Wrede kus - Roberto Saviano