Koelcel - David Koepp RECENSIE

Recensie: Koelcel - David Koepp

In 1987 reist er een speciaal team af naar de outback van Australië, om daar onderzoek te doen naar een kwaadaardige en dodelijke schimmel die zich erg snel lijkt te verspreiden. Daar aangekomen blijkt het erger dan gedacht, want het organisme heeft zich weten te muteren en het team stuit op een behoorlijk aantal levenloze lijken. Het team slaagt erin om een monster van de schimmel mee naar Amerika te nemen en sluit het organisme daar op in een ondergrondse bunker waar de temperatuur ver onder nul is. Ruim twintig jaar later ontdekken twee beveiligers van een opslagunit per abuis een ondergrondse gang die besmeurd is met een raar en slijmerig goedje...

Met de technologie en wetenschap van tegenwoordig is het helemaal geen gek idee dat er ergens op de wereld een virus wordt gekweekt dat weleens het eind van de mensheid zou kunnen betekenen. En met dat onderwerp slaat David Koepp de spijker op zijn kop. Het is luguber en beangstigend en ergens toch ook behoorlijk realistisch. Koelcel is echter helemaal geen zwaar boek om te lezen. De auteur mixt verschillende schrijfstijlen en emoties en maakt het geheel veel luchtiger dan je in eerste instantie zou verwachten. Koepp varieert met zijn schrijfstijl door verschillende personages hun verhaal te laten vertellen, waardoor er een mengelmoes aan emoties passeert tijdens het lezen. Zo heeft het onderzoek en de bestrijding naar het virus een serieuze lading, maar bloeit er tussen alle ellende ook een romance op en is er er zelfs een klungelig persoon die je niet minder dan aan een beschonken Mister Bean zal laten denken. Ook krijgt de schimmel een woord in het boek en vertelt het in details wat het doel ervan is en hoe de mutaties ontstaan. En juist dat laatste is een uniek element in het boek.

Niet alles in Koelcel is even realistisch, maar juist de buitensporige situaties houden je aan het boek gekluisterd. Je bent benieuwd of de mensheid het zal redden of dat het organisme de overhand krijgt en natúúrlijk wil je niets anders dan dat de mensen de strijd zullen winnen. En ja, daarvoor heb je alles over. Net zoals de personages. Koepp zorgt tussen de vele actiescènes voor periodes van rust en deze koppeling zorgt voor een boek dat ontzettend vlot weg leest.

De korte proloog geeft een introductie van de schimmel, waarna we een stapje terug de tijd in gaan en we worden meegenomen naar het dorre Australië. Deze paar hoofdstukken die zich in de jaren 80 afspelen, weten te prikkelen en je nieuwsgierig te maken. Vervolgens worden we meegenomen naar de huidige tijd. Hierin maken we kennis met een aantal personages en hoewel deze zeer zeker van belang zijn voor het verhaal, is de kennismaking wat aan de lange kant en in fases langdradig. Gelukkig zijn de hoofdstukken niet te lang en kun je na korte tijd weer over iets anders lezen. Deze afwisseling zorgt ervoor dat zelfs de gedetailleerde passages in Koelcel nergens vervelend worden. 

Koelcel is een ietwat surrealistisch verhaal, dat toch het nodige realisme bevat om huiveringwekkend te zijn. Hoewel de spanning zich slechts onder de oppervlakte bevindt, heeft het boek genoeg in zich om genoeg leesplezier te verschaffen. 

Recensie: Koelcel - David Koepp