Waar ik nu ben - Jhumpa Lahiri RECENSIE

Recensie: Waar ik nu ben - Jhumpa Lahiri

Jhumpa Lahiri komt oorspronkelijk uit Londen. Al jong verhuisde ze naar de Amerikaanse staat Rhode Island en bracht daar haar jeugd door. In 2015 verhuisde ze naar Rome. Ze maakte zich de taal eigen en sindsdien schrijft ze in het Italiaans. Waar ik nu ben is het het derde boek dat ze in haar nieuwe taal schreef. Eerder verscheen Met andere woorden en De kleren van het boek. 

Lahiri debuteerde met een verhalenbundel, waarvoor ze de Pulitzerprijs kreeg. Een tijdelijk ongemak werd vertaald in 29 talen.

De cover in combinatie met de flaptekst zijn genoeg om nieuwsgierig te worden: ‘Een niet bij naam genoemde vrouw loopt door een niet bij naam genoemde Italiaanse stad terwijl ze haar zelfgekozen eenzaamheid overpeinst’.

In principe kan dit over iedereen gaan, ook de stad op de cover kan bij wijze van spreken iedere stad zijn. Tijd en plaats zijn hier ook niet relevant. Het gaat om de observaties van de vrouw, soms scherp, soms diepzinnig, maar veelal toegepast op haar eigen situatie zonder te oordelen. Ze doet haar haar dagelijkse dingen met enige mate van sleur. Ze kijkt en bekijkt de situatie, maar telkens als buitenstaander. Alsof ze haar eigen leven niet leeft, maar dat ze geleefd wordt. 

Lahiri heeft een hele fijne stijl en weet met ieder woord raak te schieten. Waar ik nu ben bestaat uit korte hoofdstukken met titels als: 'In het zwembad', 'Aan zee', 'In het hotel'. Ieder hoofdstuk leest als een kort anekdotisch verhaal waarin de wereld, waar het hoofdpersonage buiten lijkt te staan, wordt geobserveerd. Centraal staat haar zelfgekozen eenzaamheid, maar naarmate het boek vordert  komt de vraag naar voren of ze hier wel zelf voor heeft gekozen of dat ze hierin is gedreven door haar ouders. 

Echt een antwoord krijgt de lezer niet op die vraag. Ook komen we er niet achter wie de dame in kwestie is, waar ze vandaan komt en waar ze heen gaat. Voor de strekking van het verhaal is het niet geheel relevant, maar hierdoor creëert de auteur wel een afstand die moeilijk te overbruggen is. Daarbij komt ook dat het veelal herhaling van zetten lijkt te zijn. In zekere mate onderstreept dit het gevoel van het hoofdpersonage: de eenzaamheid en de saaiheid die daarbij komt kijken. Het is alleen iets te sterk aanwezig, en hoewel het hoofdpersonage niets anders kan doen dan doorgaan, is de lezer in het voordeel om het boek weg te kunnen leggen.

Desalniettemin heeft Lahiri het thema mooi verwoord in Waar ik nu ben. Sommige hoofdstukken zijn heel sterk, waar andere passages niet veel lijken toe te voegen. Dit boek leent zich er ook voor om af en toe een hoofdstuk te lezen en niet alles in één keer uit te willen lezen. Gewoon om de woorden te laten bezinken en te realiseren dat haar verhaal stiekem toch een beetje ook het verhaal van de lezer is.

Recensie: Waar ik nu ben - Jhumpa Lahiri