Bloedgevaar – Kate Kriske RECENSIE

Recensie: Bloedgevaar – Kate Kriske

Bloedgevaar is het vierde deel van de Vic Falls missions-serie van Kate Kriske. In dit deel hebben de leden van het SPAT-team net even rust van de laatste missie die ze hebben gehad. Echter is deze rust niet voor lang… Vic, Marcus en Delphine worden op een missie gestuurd nadat Jiro Konishi, de medewerker van een van de grootste uitgeverijen van Manga strips in Japan, wordt bedreigd. Jiro is tevens de zoon van de eigenaar. Jiro’s vader moet een keuze maken wie de leiding na hem over gaat nemen en één van de mogelijkheden is Jiro. Echter wil iemand voorkomen dat Jiro het stokje overneemt, want hij ontvangt dreigbrieven…

Ondertussen mag David, een ander lid van het SPAT, naar een hackerscongres in Las Vegas.

Bloedgevaar is zoals gezegd het vierde deel uit de serie. Het is mogelijk om het boek los te lezen, echter mis je als lezer dan wel de achtergrondverhalen van de hoofdpersonen. Ook wordt er zo nu en dan terugverwezen naar de missie uit het derde boek en is het dus fijn als je de eerdere delen gelezen hebt. Wat Bloedgevaar dan wel heel goed doet is om voorin een kort overzicht te schetsen van alle hoofdpersonen. Hierin lees je wie wie is en welke ‘handicap’ de hoofdpersonen hebben. Dit is heel fijn, want zo kunnen ook de fans van de serie weer even hun geheugen opfrissen.

Daarnaast blijft het geweldige dat de hoofdpersonen in dit boek allemaal een handicap hebben. Zo is Li-Jang blind, heeft Vic geen onderbenen, heeft Carl autisme en kan Imana geen pijn voelen. Zo heeft elk lid van het SPAT iets wat hun uniek maakt. En juist door hun ‘handicaps’, zijn ze stuk voor stuk van onschatbare waarde voor het team! Het is ontzettend mooi hoe Kate Kriske dit in het boek heeft verwerkt en het geeft een prachtige boodschap af voor jongeren. 

Toch weet dit deel niet het niveau van de eerdere boeken te behalen. Dit komt door twee dingen. Ten eerste is de opbouw naar het verhaal toe vrij langdradig. In de eerste helft van het boek gebeurt er nog niet veel en voel je dat er wordt opgebouwd naar een climax. De opbouw is zeker goed gedaan, maar dit had wel wat vlotter mogen verlopen, aangezien het boek maar 200 pagina’s heeft. Ten tweede lopen er eigenlijk ook te veel verhaallijnen door elkaar. We lezen met Delphine mee, met Vic en Marcus, met David, met de achtergebleven leden van het SPAT en dan ook af en toe nog met Jiro en een ander karakter. Hierdoor wordt het soms wat te veel en raak je de rode draad van het verhaal af en toe kwijt. Kate Kriske wilde te veel in dit boek stoppen, de auteur had dit beter wat meer kunnen verdelen.

Desalniettemin zit het verhaal van Bloedgevaar zeker goed in elkaar en is de ontknoping erg verrassend! Met name tegen het einde van het boek wil je weten wie er achter de dreigbrieven zit en kan je alleen maar met open mond de laatste pagina’s omslaan. Ook weet het boek te eindigen met een enorme cliffhanger! Hierdoor kan je als lezer niet wachten op het volgende deel!

Recensie: Bloedgevaar – Kate Kriske