Recensie: De Club van Lelijke Kinderen RECENSIE

Recensie: De Club van Lelijke Kinderen

Paul is een jongen met enorme flaporen. Daar is hij zelf niet blij mee, maar er is iemand anders die het nog erger vindt. President Isimo besluit dat alle lelijke kinderen uit de samenleving gehaald moeten worden, zodat alleen nog maar mooie mensen overblijven. Maar hier zijn Paul, zijn vrienden en een hele hoop anderen het helemaal niet mee eens!

De Club van Lelijke Kinderen is gemaakt naar aanleiding van het gelijknamige boek van Koos Meinderts. Dit boek is al sinds 1987 uit, en dat maakt het best bijzonder dat hij nu (pas) verfilmd wordt! Gelukkig heeft Independent Films het goed gedaan, en een mooi resultaat neergezet. 

Je merkt aan de manier waarop gefilmd is en door de muziek die gebruikt wordt, dat er iets niet klopt. Dat merkt Paul zelf ook wanneer hij van school gehaald wordt. Hij besluit logischerwijs te ontsnappen als hij erachter komt dat het helemaal geen schoolreisje is waar ze naartoe gaan! Zoals te verwachten valt, zijn veel mensen het er niet mee eens dat de lelijke kinderen weggehaald worden bij hun families. Hierdoor komen families, vrienden en andere mensen in opstand, wat ervoor zorgt dat de ´schone´ maatschappij van president Isimo helemaal niet zo net meer is. Dit brengt weer de nodige problemen met zich mee, waardoor dit best een spannende film is geworden!

De titel van de film is makkelijk te verklaren. In het nieuws wordt gezegd dat alle ´lelijke kinderen´ op kamp zijn, zodat ze aan zichzelf kunnen werken. Hier komt dus het eerste deel vandaan. Maar de kinderen die hun (lelijke) vriendjes missen op school, op straat of ergens anders, starten een club. Ze maken foto’s of filmpjes van zichzelf waarop zij lelijke gezichten trekken, zodat ook zij lelijk zijn. Hierdoor komt de naam ´De club van de lelijke kinderen´ tot stand, en dit is meteen de naam van het verzet.

De Club van Lelijke Kinderen is heel beeldend gemaakt. President Isimo is heel streng en wil dat iedereen alles schoon houdt, dat alles mooi en perfect is. Hierdoor draagt iedereen grijs of zwart, en de bewakers dragen wit. Ook de gebouwen zijn allemaal grijs, waardoor het een heel somber geheel is. Dit zorgt ervoor dat het extra goed overkomt dat het helemaal niet zo goed gaat, en dat veel mensen zich helemaal niet vrij voelen. Wanneer later de opstanden uitbreken, worden juist heel veel kleuren gebruikt, en dit zorgt voor een extreem contrast met het bewind van de president. Alle kinderen dragen dan felle kleuren in plaats van hun grijze schooluniformen.

De Club van Lelijke Kinderen is een leuke, maar spannende film voor kinderen vanaf ongeveer 10 jaar oud. Ook voor oudere mensen is hij goed te bekijken, en wellicht extra leuk voor degenen die het boek vroeger zelf gelezen hebben!

Recensie: De Club van Lelijke Kinderen