Dichtregels voor de doden - Preston and Child RECENSIE

Recensie: Dichtregels voor de doden - Preston and Child

De excentrieke FBI  agent Pendergast wordt door zijn nieuwe leidinggevende gekoppeld aan de jonge Special Agent Coldmoon. Ze worden geacht samen te werken in het onderzoek naar een seriemoordenaar in Miami Beach. De gewelddadige psychopaat is niet alleen gericht op het doden van vrouwen, maar ontdoet hun lichaam tevens van het hart om het vervolgens op een graf te plaatsen van iemand die door zelfdoding om het leven kwam. Hierbij laat hij telkens een handgeschreven brief achter.

Dichtregels voor de doden is alweer het achttiende deel uit de Pendergast-reeks. Wie nog nooit een thriller van Douglas Preston en Lincoln Child gelezen heeft, kan bij ieder deel instappen omdat elk boek over een afgerond verhaal beschikt. 

In dit deel krijgt de intrigerende hoofdpersoon voor het eerst te maken met een partner die zijn nogal bijzondere manier van het opsporen van daders, onder de loep moet nemen. Pendergast werkt al jaren als eenzame jager, maar wel met een uitzonderlijk hoog percentage opgeloste zaken. Toch is zijn manier van werken zeer discutabel omdat een groot aantal verdachten om het leven kwamen tijdens zijn onderzoek. Hij kwam er mee weg omdat de directeur niet alleen zijn mentor was, maar er ook voor zorgde dat Pendergast nooit voor een enquêtecommissie hoefde te verschijnen. Nu er een machtswissel heeft plaatsgevonden bij de FBI in New York is Pendergast al zijn privileges kwijt. De jonge maar zeer talentvolle Special Agent Coldmoon moet de oude rot in het vak vergezellen in al zijn onderzoeksmethoden.

Aanvankelijk wordt hij als verklikker gezien en de karakters van beide personages lopen dan ook behoorlijk uiteen. Waar Pendergast de grote denker is, is Coldmoon de man van openheid en actie. Het samenspel zorgt niet alleen voor de dynamiek in het verhaal maar tevens de mogelijkheid tot reflectie.

In Dichtregels voor de doden is het moordonderzoek zeer gedetailleerd beschreven. Met uiterste precisie tonen de schrijvers niet alleen de kennis van de politiewerkzaamheden, maar ook het vaak lugubere werk van een patholoog-anatoom. Deze functie wordt uitgevoerd door Dr. Fauchet. Al snel blijkt dat zij niet alleen in het verhaal gebracht is vanwege haar expertise, maar ook vanwege haar grote bewondering voor Pendergast. Ze gaat dat ook veel verder dan van haar verwacht wordt. Er worden lichamen opgegraven die opnieuw onderzocht moeten worden naar mogelijke aanwijzingen waardoor de nieuwe slachtoffers in verband kunnen worden gebracht met de eerdere overledenen. Hierbij word je als lezer van kennis voorzien over het verschil van fracturen bij bijvoorbeeld verwurging of zelfdoding. Niet iets waar je normaal graag over nadenkt, maar hier komt het de spanning ten goede.

De spanningsopbouw van deze thriller is subliem. De cliffhangers zijn op de juiste momenten geplaatst. Je wordt als lezer hierdoor ook steeds aan het denken gezet. Tot vlak voor het einde van het boek weten Preston en Child de lezers in het ongewisse te laten. En dan volgt er een plot waar niemand op bedacht is.

Dichtregels voor de doden is voor wie niet bang is in het donker!

Recensie: Dichtregels voor de doden - Preston and Child