Terug naar Neerpelt - Lieve Joris RECENSIE

Recensie: Terug naar Neerpelt - Lieve Joris

Lieve Joris blikt terug, op haar jeugd, maar ook op recentere gebeurtenissen binnen haar familie. Ze is het middelste kind in het gezin van negen en ze groeit meer op in de nabijheid van haar bomma dan van haar eigen moeder. Centraal in de verhalen over het gezin Joris staat Fonny, één van Lieve’s oudere broers. Hij is de woelige kant van het gezin en dat leidt tot steeds extremere situaties. Situaties waar de ouders van het gezin het sterkst onder lijden, maar ook de andere broers en zussen.

Terug naar Neerpelt is een perfect gekozen titel voor dit relaas vol herinneringen. Lieve Joris woont in Amsterdam en reist voor haar werk de hele wereld rond. In dit boek keert ze terug naar haar geboorteplaats Neerpelt en dat doet ze op een geheel eigen manier. Ze verweeft herinneringen en gebeurtenissen met elkaar tot een boeiend verhaal. Er zit geen chronologie in het geheel, het boek lijkt bol te staan van de flashbacks, maar dan naar verschillende punten in de tijd. Af en toe haalt ze een eerder besproken herinnering opnieuw naar boven en plaatst die opeens in een nieuw daglicht. De manier waarop Lieve Joris haar verhalen vertelt, zorgt er wel voor dat je als lezer goed bij de les moet blijven. Het lijkt soms alsof ze zelf moeite heeft om alle gedachten te ordenen en als je het zo bekijkt voelt het allemaal nog échter aan. Wie heeft er nu eens geen moeite om alles precies te vertellen zoals het ging? Om alles in de juiste volgorde te plaatsen? In een gesprek van mens tot mens ga je vaak ook associëren en daar lijken de hersenspinsels van Lieve Joris ook op. Alsof ze verschillende gebeurtenissen aan elkaar koppelt door middel van associatie, soms oorzaak en gevolg, soms belangrijke bijzaken, soms zichzelf plaatsend in een groter kader.

Dat laatste speelt trouwens een grote rol in Terug naar Neerpelt. Natuurlijk praat Lieve Joris vaak over haar broer Fonny en beschrijft ze hoe hij zich gedraagt en wat voor gevolgen dat heeft op haar familie. Toch is doorheen het boek ook voelbaar hoe Lieve zichzelf binnen het gezin Joris ziet en nergens kan je haar rauwe eerlijkheid negeren. Ze is niet altijd mals voor zichzelf of voor haar gezinsleden, maar blijft daarbij altijd respectvol. Je voelt in ieder geval geen plaatsvervangende schaamte, maar eerder een gezonde portie nieuwsgierigheid.

Ondanks de overhoop gegooide volgorde is Terug naar Neerpelt een heel fijn boek om te lezen. De oprechtheid schijnt door en vertaalt zich in een realistisch aanvoelend geheel. De gedeelten van het boek die ze vanuit haar eigen oogpunt bekijkt, schrijft ze in een vertellende ik-vorm. Daartussen voegt ze alinea’s toe waarin ze de personages wel beschrijft in relatie tot zichzelf, bijvoorbeeld ‘mijn moeder’ of ‘mijn vader’, maar waarbij ze zelf niet actief deelneemt aan het verhaal. Het zijn voornamelijk deze delen die veel achtergrondinformatie geven en waarvoor Lieve Joris waarschijnlijk ook wat research moest doen binnen de familiegeschiedenis. Op deze manier maakt ze een rijker en interessanter boek van Terug naar Neerpelt. Het gaat niet louter en alleen over het gedrag van haar broer Fonny.

Lieve Joris geeft Terug naar Neerpelt een geheel eigen gevoel mee. Een gevoel van liefde, maar ook spijt. Het is soms grappig, maar soms ook verdrietig. Net zoals het leven dus. Ze neemt de lezer mee naar Neerpelt en naar de familie Joris. Nergens wordt ze overmatig emotioneel, maar ze blijft eerder op een klinische afstand in haar relaas. In een ruime 250 bladzijden vertelt ze haar verhaal en dat van haar broer Fonny, maar geeft ze ook een beeld van de tijd waarin zij én haar ouders opgroeiden. Het is herkenbaar  en eenvoudig, en dat maakt het net zo mooi en aantrekkelijk om te lezen. Laat je meevoeren naar een stukje geschiedenis, een stukje psychologie en veel schrijnende momenten.

Recensie: Terug naar Neerpelt - Lieve Joris