De vrouw van de vuurtorenwachter – Karen Viggers RECENSIE

Recensie: De vrouw van de vuurtorenwachter – Karen Viggers

Weduwe Mary, een vrouw op leeftijd, krijgt onverwachts bezoek, een man die ze niet wilde zien met een envelop die ze niet had willen krijgen. Het geheim dat ze al tientallen jaren met zich meedraagt dreigt hiermee openbaar te worden. Ze besluit daarom terug te gaan naar Bruny, een eiland voor de kust van Tasmanië, waar ze jarenlang woonde met haar man, de vuurtorenwachter, en haar kinderen. Hier hoopt ze vergeving te zoeken van haar overleden man en uiteindelijk het einde van haar leven te bereiken. Haar jongste zoon Tom houdt, in tegenstelling tot zijn zus, ook van de vrijheid van Bruny. Hij kan echter zijn leven maar moeizaam weer oppakken nadat hij terugkomt van Antarctica. Zowel moeder als zoon hebben het een en ander te verwerken en moeten een manier vinden om hun verleden een plekje te geven.

De roman De vrouw van de vuurtorenwachter is een intrigerend boek over familie, verlies, geheimen en liefde. Het verhaal is opgedeeld in twee verhaallijnen en focust zich enerzijds op Mary, de 77-jarige moeder, en anderzijds op haar jongste zoon Tom. De appel valt namelijk niet ver van de boom en ze worstelen beiden met deze elementen uit hun leven. De roman wordt verteld vanuit het ik-perspectief vanuit deze personages. Een rode draad door de roman is het thema familie. Alle leden van het gezin kijken daar anders tegenaan en gaan er anders mee om. Zo komt de een nooit over zijn scheiding heen en de ander probeert de controle te houden over alle andere gezinsleden.

De verhaallijn van De vrouw van de vuurtorenwachter komt wat traag op gang en de lezer wordt lange tijd in het ongewisse gelaten over het verleden van beide hoofdpersonages en over de geheimen die ze met zich meedragen. Dat maakt dat het enige tijd duurt voordat je echt gegrepen wordt door het verhaal. Ook zal het voor menig lezer lastiger te zijn zich te herkennen in een van de personages, omdat ze voortdrijven op de eenzaamheid en natuur van Bruny ofwel Antarctica. Deze plekken laten hen niet los en vormt een drijfveer in hun leven. Desondanks weet auteur Karen Viggers de karakters wel trefzeker op papier te zetten en heb je als lezer al snel een bepaalde indruk van hen, waardoor je wel het idee krijgt ze te kennen. Ook de beschrijvingen van de omgeving en de natuur van zowel Bruny als Antarctica weet Viggers levendig en uitgebreid te vertellen. De vrouw van de vuurtorenwachter dwingt je als lezer tot rust en laat je wegdromen over natuur, frisse lucht, wilde dieren, prachtige golven en over een afgezonderd leven.

Hoewel Viggers een schrijfstijl heeft die zeer levendig is, is ze ook traag in bewoordingen en lijkt ze vaker hetzelfde te willen vertellen in andere woorden. Deze herhalingen zijn storend. Dat maakt dat De vrouw van de vuurtorenwachter minder meeslepend is dan het zou kunnen zijn en is een bepaalde snelheid in de verhaallijnen echt een gemis. Maar al met al is De vrouw van de vuurtorenwachter een mooi en zeer menselijk verhaal dat een bepaalde, waarschijnlijk oudere doelgroep, zeer zal aantrekken.

Recensie: De vrouw van de vuurtorenwachter – Karen Viggers