De jachtpartij - Lucy Foley RECENSIE

Recensie: De jachtpartij - Lucy Foley

Negen vrienden vieren oudjaarsavond op een afgelegen landgoed in Schotland. Sommigen kennen elkaar al sinds hun schooltijd, anderen zijn in de loop van de tijd bij de groep gekomen. Oud en Nieuw samen doorbrengen is inmiddels een traditie, en hét moment om de banden weer aan te halen. Maar hoe langer ze bij elkaar zijn, hoe meer oud zeer weer naar boven komt. Dan verdwijnt een van hen op Nieuwjaardag. Niemand weet iets, maar iedereen is verdacht – ook het personeel en de andere gasten. En ondertussen zijn ze door de heftige sneeuwval afgesloten van de buitenwereld…

De jachtpartij van Lucy Foley bevat alles wat een goede thriller nodig heeft. Om te beginnen zijn de personages zeer divers: een opvallend mooie vrouw, het buitenbeentje zonder relatie, de nieuweling in de groep, vreemde buitenlandse gasten en een mysterieuze jachtopziener. Al deze types een paar dagen samen op een afgelegen plek kan niet anders dan spanningen opleveren, zeker door de geschiedenis die sommigen met elkaar hebben. Over die locatie is ook nagedacht: ver van de bewoonde wereld, het sneeuwt er hevig en het zijn de donkerste dagen van het jaar. Zie daar de basis van een page turner.

Foley kan goed uit de voeten met deze elementen. De jachtpartij is vanaf pagina één op koers om een spannende whodunit te worden. Meteen in het eerste hoofdstuk wordt er een lijk gevonden. Maar het duurt wel even voor je daar meer over te weten komt. Eerst leer je via flashbacks een deel van de mensen kennen die samen Oud en Nieuw doorbrengen op het landgoed. Dat is zowel een sterk als een zwakker punt aan het boek. Door de wisseling tussen vijf verschillende perspectieven en de korte hoofdstukken met cliffhangers kan Foley de spanning goed opbouwen. Maar tegelijkertijd maakt het vele en snelle schakelen dat het wel even duurt voor je door hebt wie wie is.

Daarom komt het eigenlijk wel goed uit dat Foley zeker in het begin gebruik maakt van echt thrillerclichés. Want kennen we al dat soort personages ook niet uit andere spannende boeken en films? En ja, ook in De jachtpartij heeft iedereen een geheim verleden of onuitgesproken verlangens of zorgen. Maar Foley doet haar best de geschiedenis van de groep uit te werken. Hoe maakten de vrienden kennis? Hoe kijken ze naar elkaar en wat hebben ze elkaar nooit verteld? En waarom heeft het personeel op het landgoed gekozen voor een baan op een plek zo ver van alles en iedereen? Langzaam krijgen de clichés diepgang en wordt een dramatische ontknoping onvermijdelijk.

Zoals het hoort, vallen naar het einde toe de puzzelstukjes van het mysterie op hun plaats. Foley zorgt voor een aardige afronding, ondanks dat je die als ervaren thrillerlezer deels ziet aankomen. Maar de vlotte schrijfstijl van deze Britse schrijver, die wel wat aan een moderne variatie op de stijl van Agatha Christie doet denken, helpt zeker om de laatste pagina te halen. De jachtpartij is een fijn boek voor als het buiten slecht weer is en je lekker binnen zit bij de warme kachel. Maar een vakantie naar Schotland is ineens een stuk minder aantrekkelijk…

Recensie: De jachtpartij – Lucy Foley