Doelgericht - Louise Boije af Gennäs RECENSIE

Recensie: Doelgericht - Louise Boije af Gennäs

Het langverwachte einde van de Resistance-trilogie van Louise Boije af Gennäs, Doelgericht, lost grotendeels de verwachtingen in. Het is uiteindelijk een knappe thrillerreeks geworden waarin fictie en realiteit op een sublieme manier worden verweven. De reeks laat de lezer nadenken over de maatschappelijke en politieke problemen van de moderne (Zweedse) maatschappij, maar blijft ook een razend spannende page-turner voor de liefhebbers van het genre. De fans van de Millenium-reeks kunnen zeker hun hart ophalen bij deze trilogie. Maar het moet gezegd: je kan de delen niet los van elkaar zien. Doelgericht kan maar te volle begrepen worden als ook Bloedspoor en Schijndood gelezen zijn. Er wordt heel veel gerefereerd aan gebeurtenissen en personages uit de eerste delen.

Even recapituleren: Sara verhuist na de dood van haar vader naar Stockholm. Hij liet haar een map na met allerlei aanwijzingen over machtspelletjes en corruptieschandalen die reiken tot in de hoogste regionen van het Zweedse staatsbestel. Een niet nader te verklaren organisatie BSV is het brein achter alles. Sara gaat op onderzoek uit, maar komt terecht in allerlei onverklaarbare gebeurtenissen en rondom haar lijkt het noodlot toe te slaan: na haar vader, sterft ook haar vriend en haar moeder. Ook ander personen lijken van de aardbodem te verdwijnen. Doelgericht start enige maanden na de dood van Sara’s moeder. Ook zus Lina is ondertussen naar Stockholm verhuisd en trekt bij Sara in. Sara blijft geconfronteerd worden met onverklaarbare gebeurtenissen, maar iedereen rondom haar zegt dat ze spoken ziet en lijdt aan waanvoorstellingen en paranoia. Naarmate het verhaal vordert wordt ze meer vastberaden en wil ze koste wat het kost de waarheid achterhalen. Samen met haar vrienden Andreas en Sally, lijkt ze dichter bij de ontknoping te komen. Als ze dan ook de leiders van BSV ontmoet en de Verzetsbeweging zich gaat moeien, komt ze in een rollercoaster van gebeurtenissen terecht. De apotheose van het verhaal is bloedstollend en neemt de lezer mee in een opeenvolging van Hitchcock-achtige scenes die zorgen voor een waardig einde van de trilogie.

In de eerste helft van Doelgericht raakt de lezer het geloof in Sara een beetje kwijt. Ze lijkt te naïef, ziet de voor de hand liggende valkuilen en onbetrouwbare personages niet, die de lezer wel onmiddellijk herkent en waardoor hij zich minder dan in de vorige delen met haar kan identificeren. Daardoor kan je als lezer wat geïrriteerd geraken. Gelukkig groeit Sara in het verhaal en gooit ze het over een andere boeg. Ze wordt zelfzekerder en gaat gericht op haar doel af. Op het einde is ze een rebelse strijder die ondanks gevaar voor eigen leven de waarheid vooropstelt.  Wat pleit voor Louise Boije af Gennäs is dat ze de toon en de spanning van de vorige delen wel aanhoudt. Ook in de structuur en opbouw is ze consequent: ze blijft het verhaal ondersteunen met echte krantartikels en dagboekaantekeningen van Sara’s vader. Ook brengt ze de actualiteit in het boek met onderhuidse sneren aan het adres van Donald Trump en Vladimir Poetin. De inhoud van de (originele) krantartikels lijkt soms saai, maar geven het verhaal een zekere authenticiteit en de complottheorieën doen de lezer de wenkbrauwen fronsen. Gaat het er echt zo aan toe in de maatschappij? De mix van onderzoeksjournalistiek en thriller blijft het handelsmerk van deze schrijfster. De tweede helft van het boek is een page-turner pur sang en past in het rijtje van de beste Scandinavische thrillers die we kennen.

Recensie: Doelgericht - Louise Boije af Gennäs