Winterbloei - Jan Wolkers RECENSIE

Recensie: Winterbloei - Jan Wolkers

Het geschenkboek van 2019 in Nederland is dit jaar deze bundel met nog ongepubliceerd werk van de schrijver die we allemaal kennen van onder andere 'Turks fruit'. Naast zijn eigen werk worden ook andere personen aan het woord gelaten die op een of andere manier een connectie hadden met Wolkers zelf. Winterbloei is een ode aan de natuur, en dan vooral aan de winter, zijn favoriete seizoen.

De bundel mag dan eerder klein zijn, maar je bent er wel even mee bezig. Dat komt voornamelijk door de karakteristieke stijl van Jan Wolkers, die graag, veel, en onophoudelijk uitweidt. Het is een stijl waar je even aan moet wennen, en die niet altijd even gemakkelijk is. De luchtige tussenwerpsels komen dan ook als geroepen. Eenmaal je aan het ritme gewoon bent, gaat wel een kleine nieuwe wereld open. Wolkers kan als geen andere doodgewone zaken in de natuur verwoorden. De omschrijvingen van op het eiland in Winterbloei zijn kleurrijk en aangenaam.

Het verschil tussen de jonge en oude Wolkers is interessant. Er is een duidelijke verandering merkbaar in emoties. Zijn stijl blijft nagenoeg hetzelfde, maar wordt matuurder en meer uitgepuurd.

Uiteraard is het de bedoeling geweest om de bundel actueel te laten zijn, en de klimaatverandering in de verf te zetten. Dat is echter minder geslaagd. Misschien wilden de uitgevers niet te hard overkomen, of al te veel shockeren,  maar hun opzet komt niet van de grond. Jan Wolkers' schrijfsels hebben nauwelijks te maken met de situatie vandaag en ook de tussenwerpsels weten niet echt hun punt hard te maken. Wat wilden ze nu eigenlijk echt zeggen? Een vraag die je je weleens kan stellen tijdens het lezen.

Over het algemeen is het nogal wat plak-en vliegwerk. Wolkers talent houdt de boel gaande, en zorgt voor animo. De relatie tussen zijn vader en hem is een heikel punt dat in deze Winterbloei verduidelijkt wordt. Het is dan wel geen roman, de emoties zijn zo fel aanwezig als in een postume bundel maar kan.

De paar foto's deden nieuwsgierigheid opwekken en zijn absoluut op hun plaats. Het aantal is precies goed; niet te veel en niet te weinig.

In het geheel is Winterbloei toch wel een gemiste kans. De korte verhalen zijn charmant, maar zullen niet heel Nederland doen lezen, noch fervente lezers laaiend enthousiast doen worden. Jan Wolkers is en blijft een aanrader, maar Winterbloei kan minder bekoren dan de rest dan zijn werk.

Recensie: Winterbloei - Jan Wolkers