Kost voor Kerels - Dominic Utton RECENSIE

Recensie: Kost voor Kerels - Dominic Utton

De tekst in Kost voor kerels is geschreven door Dominic Utton. Aangezien hij schrijver en journalist is, is het niet helemaal duidelijk of de recepten in dit boekje ook van hem zijn. Zijn naam komt ook niet voor op de cover. Het boekje heeft de vorm van een conservenblik. Dat lijkt genoeg te zeggen over de inhoud maar dat blijkt absoluut niet het geval te zijn. Kost voor kerels is een echt kookboek! Voor mannen én voor stoere vrouwen. Op één van de eerste bladzijden vertelt Dominic Utton op humoristische wijze wat echte mannen eten en wat ze in deze moderne tijd wordt opgedrongen: kleine porties, vetarme alternatieven en quinoa, om eens lekker bij uit te huilen. Wat is er gebeurd met de jagers? De kostwinners? De verzamelaars en de regenten? De recepten in Kost voor kerels gaan terug naar de tijd van goed afgemeten, zalige, overdadige, mannelijke maaltijden, aldus Utton. Dus niet één maar twee hotdogs per persoon, ruime porties vlees en een bananasplit met 500 ml chocolade-ijs nog aangevuld met 100 gram mascarpone.

De recepten in het boek worden afgewisseld met stukjes tekst. Zo is er een pagina over het zelf brouwen van bier (bier is het bewijs dat God van de mensen houdt), over hoe je de perfecte steak bakt en, omdat het met deze recepten noodzakelijk is, een bladzijde over bewegen (jezelf in het zweet werken kan absoluut geen kwaad)! Om het boek nóg mannelijker te maken is er ook een pagina gewijd aan eetwedstrijden. Daarvan zijn er globaal drie varianten: De hoeveelheid, de scherpte of de tijd. Dominic Utton geeft er tips voor maar waarschuwt ook voor de gevaren.

De recepten zijn onderverdeeld in 4 hoofdstukken: 'Snack attack', 'vullende maaltijden', 'kolossale desserts' en 'en nu het echte werk'. Bladerend door de recepten moet ik soms toch een beetje lachen want, inderdaad, dit zijn mannelijke recepten: Dubbel gebakken frieten mét bacon en kaas, bierwafels, broodje gehaktbal en worststaven. Dat alles staat alleen al in het eerste hoofdstuk. De dubbel gebakken frieten maakte ik ook. Eigenlijk gewoon zelfgebakken dikke frieten. Maar wat is dat lekker! In verse olie dubbel gebakken! Vergeet de voorgebakken friet! Ik at ze samen met de beestachtig lekkere hotdog uit hoofdstuk 2. Ook 'gewoon' een broodje met Frankfurter worst, mosterd, ketchup, kaas, augurk en gebakken ui. Maar ook zó lekker en mannelijk.

Bij alle recepten staat een moeilijkheidsgraad. Die is onderverdeeld in 6 graden. Deze 6 graden worden uitgebeeld als een soort van evolutie. Beginnend bij een aap (eenvoudig) en via een aantal stappen, waaronder een neanderthaler (gemiddeld) kom je bij de huidige zittende man (moeilijk). De hotdog én de friet hoorden allebei in de categorie 'aap'. Natuurlijk probeerde ik ook een moeilijker recept. Ik koos voor de Texaanse stoofschotel. Gewoon omdat ik nu eenmaal van stoofschotels houdt. Deze had de moeilijkheidsgraad 5 (van 6), de rechtop lopende man. Natuurlijk ook hier ruime porties. 1,3 kg stoofvlees voor vier personen. Verder verschillende soorten pepers en weinig groente. Ik vond het veel eenvoudiger dan moeilijkheidsgraad 5, maar dat zegt waarschijnlijk iets over het boek: Lekkere, eenvoudige gerechten. Een vispotje en een paella blijken de moeilijkste recepten. De echte Kost voor kerels zullen we maar zeggen.

Kost voor kerels is precies wat de titel belooft. Niet meer, niet minder. Het is niet voor niets dat het boekje inmiddels aan zijn 8e druk bezig is in 5 jaar tijd!

Recensie: Kost voor Kerels - Dominic Utton