IJshart - Jamie Littler RECENSIE

Recensie: IJshart - Jamie Littler

Ash heeft het moeilijk om zijn eigen plek te vinden binnen zijn vesting. Hij voelt zich anders dan de rest van de Firanen en zonder zijn ouders om hem te beschermen en te helpen wordt hij van het kastje naar de muur gestuurd. Iedereen is bang dat hij gaat zingen en zelf snapt hij niet waardoor dit komt. Wanneer er een slee met Baanbrekers over de Sneeuwzee  komt, grijpt Ash zijn kans om op zoek te gaan naar zijn ouders.

De personages in dit boek voor tien- tot twaalfjarigen zijn erg leuk. Er is de knorrige yeti Tobu, de spring-in-‘t-veld Luna en een hoofdpersonage dat erg met zichzelf in de knoop ligt, Ash. Ook de andere personages in ‘Ijshart’ voelen erg vertrouwd aan en geven elk hun eigen kleur aan het verhaal. Het is erg knap hoe Littler alle personages genoeg karakter meegeeft, zodat de lezer niet in de war raakt en weet waar iedereen hoort. De omgeving, die erg koud, kil en eentonig is, wordt op die manier opgevrolijkt en dit contrast doet het erg goed in de verbeelding. 

Jamie Littler pakt het groots aan. IJshart herbergt een erg grote wereld, die maar met kleine beetjes vrijgegeven wordt en waar je eigenlijk ná het lezen nog steeds niet veel grip op hebt. Een kaartje had geholpen voor de oriëntatie, maar het is natuurlijk ook te begrijpen dat Littler nog wat verrassingen in petto wil houden voor het vervolg van het verhaal. Toch voelt het op bepaalde momenten té ongrijpbaar en stoort het het lezen. Je zit met erg veel vragen en die worden niet of amper beantwoord. Het is goed om de fantasie van de jeugd aan te spreken en iets te creëren waar ze hun tanden in kunnen zetten. Waarschijnlijk ervaar je de vreemdheid van de vestingen en de afwezigheid van voldoende voorgeschiedenis als volwassene wat sterker dan als kind. 

Je waant jezelf op de Baanbreker-slee tijdens het lezen van IJshart. De actiemomenten zijn overvloedig en erg goed beschreven. Op deze manier wordt het een echt avonturenverhaal, dat zich in een onbekende wereld afspeelt, met vreemde wezens en maar weinig menselijks. De gevoelens zijn dat gelukkig wel en ondanks de spanning, blijft het verhaal wel een vrolijke toon houden. Het is de afwisseling tussen volledig nieuwe en soms gekke objecten en figuren, en het bekende in de vorm van emoties die ervoor zorgt dat je met aandacht verder blijft lezen. 

IJshart is hopelijk de start van een fantastische reeks en de nood aan een goed vervolg is erg hoog. Er zijn veel vraagtekens overgebleven aan het eind van het boek en het is moeilijk wachten om verder te lezen. De schrijfstijl is pakkend en vlot leesbaar en prikkelt door het rijke taalgebruik ook de verbeelding. De illustraties, ook van auteur Jamie Littler, complementeren de tekst en zorgen voor een beeld bij de soms bizarre beschrijvingen. De tekeningen herbergen precies de goede emoties en zorgen voor een rijke leeservaring. Het enige nadeel daaraan is dat de eigen verbeelding van de jonge lezers dan wat in de kiem gesmoord wordt. Soms komen de illustraties de bladzijde ná de beschrijving en dan is het hoofd van de lezer al begonnen met een beeld te vormen, wat dan weer teruggedraaid moet worden na het zien van de illustratie.

Ben je op zoek naar een fantasierijk, avontuurlijk boek voor een vlotte jonge lezer? Dan is IJshart absoluut een schot in de roos. De losse eindjes worden hopelijk in de volgende delen met elkaar verbonden en voor de rest is het gewoon heerlijk lezen over de zoektocht van Ash naar zichzelf en zijn ouders.

Recensie: IJshart - Jamie Littler