Het gewicht van de woorden - Pascal Mercier RECENSIE

Recensie: Het gewicht van de woorden - Pascal Mercier

Wat doe je als enkele weken nadat je te horen hebt gekregen dat je niet lang meer te leven hebt, je het nieuws krijgt dat er een fout is gemaakt en je toch niet ernstig ziek bent? Je zou misschien verwachten dat je dan dolblij bent, maar is het zo simpel? Dat is de vraag waar Simon Leyland, hoofdpersoon van Het gewicht van de woorden, voor komt te staan. Hoe gaat hij om met deze nieuwe diagnose en hoe gaat hij zijn opnieuw verkregen toekomst invullen?

Het gewicht van de woorden begint wanneer Simon Leyland in Engeland aankomt, daar waar hij is opgegroeid en ook een deel van zijn volwassen leven heeft gewoond voordat hij naar Italië emigreerde. Na het nieuws van de verkeerde diagnose wil hij hier gaan uitzoeken wat hij in zijn leven bereikt heeft en wat hij met de rest van zijn leven wil.

Simon Leyland is echter niet het enige personage dat worstelt met levensvragen. Pascal Mercier introduceert nog allerlei andere personages, die allen een rol spelen of hebben gespeeld in het leven van Simon en die met hetzelfde thema bezig zijn. Dit maakt dat er, hoewel ze allemaal wel met elkaar verbonden zijn, veel verschillende verhaallijnen zijn in Het gewicht van de woorden. Misschien wel teveel voor één boek. Het boek komt hierdoor soms ook wat fragmentarisch over en het maakt dat de vraag hoe je verder leeft na een verkeerde diagnose, wat een heel boeiend thema is, toch niet de hoofdzaak lijkt te zijn in het boek.

Naast de levensvragen is er ook veel aandacht voor de betekenis van woorden. Niet alleen in de letterlijke zin, maar ook hoe woorden van belang zijn. Zo heeft Simon Leyland woorden nodig om grip te krijgen op zijn gevoelens. Dit maakt ook dat hij brieven schrijft aan zijn overleden vrouw, om zo voor zichzelf gebeurtenissen en gevoelens te ordenen. Daarnaast gaat het ook over de betekenis van woorden in het licht van vertalen. Simon Leyland is vertaler en met Het gewicht van de woorden brengt Pascal Mercier in zekere zin ook een mooie ode aan vertalers door aandacht te geven aan het proces van vertalen en het belang van opgaan in een tekst om goed te kunnen vertalen.

De schrijfstijl van Pascal Mercier is filosofisch, maar toch ook toegankelijk. Wel is er sprake van veel herhaling die de leeservaring niet ten goede komt. Zo zijn de brieven die Simon Leyland aan zijn overleden vrouw schrijft geregeld herhalingen van eerdere gebeurtenissen in het boek die je als lezer dus al kende. En hoewel het idee dat je via brieven kunt reflecteren op gebeurtenissen en gevoelens interessant is, maakt de herhaling het verhaal langdradig.

Hoewel het jammer is dat Pascal Mercier de vraag hoe je verder gaat na een verkeerde diagnose niet verder heeft uitgewerkt is Het gewicht van de woorden toch een boeiend boek dat je zou kunnen uitnodigen om ook zelf na te denken over hoe je je leven invult.

Recensie: Het gewicht van de woorden - Pascal Mercier