Recensie: Troostevriend RECENSIE

Recensie: Troostevriend - Margreet Schouwenaar

In Troostevriend lezen we het verhaal van het meisje Hira. Ze wordt binnenkort negen jaar. En het schijnt dat als je negen jaar wordt, je niet bang bent. Maar Hira is wel bang. Bang om alleen naar bed te gaan in het donker. Nu haar vader niet meer thuis woont, maar bij zijn nieuwe vriendin, en haar moeder haar groot genoeg vindt om alleen naar bed te gaan, ontmoet Hira haar oude troostevriend Lexie weer. Toen ze zes was verdween Lexie, zoals alle troostevrienden op een dag verdwijnen, omdat kinderen hen vergeten. Maar Lexie is terug en hij heeft hulp nodig. Net zoals Hira.

In Troostevriend wordt een magisch verhaal verteld. De scheiding tussen fantasie en werkelijkheid is erg dun. Dit geeft het verhaal iets magisch, iets ongrijpbaars. Je wordt als lezer meegenomen, meegesleurd. En dat zowel in de werkelijkheid van Hira, het hier en nu, als de fantasiewereld waarin ze zich bevindt met haar troostevriend Lexie, haar onzichtbare vriendje.

Voor kinderen zal dit een herkenbaar gegeven zijn. Onder het dekbed komt je knuffel tot leven en beleef je samen de spannendste avonturen.

‘Hebben alle kinderen een onzichtbaar vriendje?’ vraag ik. Lexie zit op het voeteneinde van mijn bed, zijn rug tegen de muur. Hij heeft zijn armen om zijn knieën geslagen. ‘Dat denk ik niet,’ zegt hij. ‘Maar veel kinderen hebben wel een vriendje. Dat kan een onzichtbaar kindje, of een aardbei, of een tomaat zijn.’ (blz. 72)

Margreet Schouwenaar heeft met Troostevriend een prachtig verhaal neergezet. De wereld die ze schept doet je als lezer verwonderen. Troostevriend is zeker een origineel verhaal. Een verhaal over zelfvertrouwen, ruziënde ouders en denkbeeldige vriendjes. De taal die ze gebruikt is rijk. Dit heeft Schouwenaar erg mooi gedaan. Voor kinderen vanaf 8 jaar is het hierdoor wel wat aan de pittige kant. Geschikt voor kinderen die graag lezen en al veel leeskilometers hebben gemaakt.

Ik voel hoe de kou van de vloer in mijn voetzolen dringt. Ik hoor het donker de deuren ophitsen. De deuren zuchten vermoeid. Moeten ze nu werkelijk dichtslaan achter dat kind in haar nachtpon, moeten ze nu echt kreunen als zij als een haas over hun drempel springt? (Blz. 18)

Troostevriend vertelt een verhaal dat duidelijk maakt wat een scheiding met kinderen doet. De papa van Hira woont sinds kort bij zijn nieuwe vriendin. Tijd voor Hira heeft hij niet, hoewel ze hiernaar hunkert. Het gebrek aan zelfvertrouwen dat zulke situaties met zich meebrengt, heeft Schouwenaar mooi verwoord. Gelukkig is er de aardige buurman Borre, die door heeft hoe de vork in de steel zit en een beetje op Hira let. Hij nodigt haar uit in haar atelier om samen een mooi kunstwerk van hout te maken. Hij nodigt haar uit de lekkerste boterkoek en cakes te bakken op zaterdag. Eigenlijk die dingen die haar vader met haar hoort te doen.

Troostevriend is een magisch boek voor kinderen vanaf 8 jaar die graag lezen. Een verhaal dat je meeneemt naar het hier en nu en naar de fantasiewereld van denkbeeldige vriendjes waar geen angsten zijn. Geen gemakkelijk boek, maar het zal je verwonderen.

Recensie: Troostevriend - Margreet Schouwenaar