Wie de rechtvaardigen zoekt - Richard Osinga RECENSIE

Recensie: Wie de rechtvaardigen zoekt - Richard Osinga

Volgens een Joodse legende zijn er 36 Rechtvaardigen die met elkaar de wereld in stand houden. Zolang er nog een van hen in leven is, zal de wereld niet vergaan. Deze Rechtvaardigen zijn geen grootse, belangrijke of imposante mensen. Men vermoedt dat zij vooral opvallen door heel alledaagse dingen. Iemand die bijvoorbeeld met liefde en toewijding zijn tuin verzorgt. Iemand die in een discussie liever de ander gelijk geeft of die een slapend dier aait. Die personen, die elkaar niet kennen, houden onze wereld draaiende. 

Richard Osinga neemt je in Wie de rechtvaardigen zoekt mee de hele wereld over. In 36 verhalen, uiteraard een getal dat niet willekeurig gekozen is, laat hij je kennismaken met de meest uiteenlopende mensen en plekken. En dat doet hij op bijzondere wijze. 

Zo begint het boek met de epiloog en wordt er qua hoofdstukken teruggeteld in plaats van vooruit. Elke hoofdstuk volgt een ander persoon, in een ander deel van de wereld en vaak ook nog eens in een andere tijd. Je moet er als lezer dus bijblijven tijdens het lezen. Ik had vaak de neiging om dingen op Internet na te zoeken tijdens het lezen: in hoeverre wordt er gebruik gemaakt van bestaande plaatsen en gebeurtenissen? 

Wat Osinga prachtig doet, is je als lezer meetrekken in het verhaal. Hoewel je over elke persoon maar een paar bladzijden leest, word je in enkele zinnen zijn of haar wereld binnengezogen. Door zijn sfeer- en plaatsbeschrijvingen lukt het hem om toch wat eenheid aan te brengen in de 36 verschillende verhalen. Hij schrijft treffend en in een soort cadans, waardoor je al een beetje weet wat er komen gaat. Het ene verhaal bleef me bij, terwijl het andere verhaal langdradig, soms saai was en voor mijn gevoel weinig toevoegde. 

Ondanks de fijne manier van schrijven vond ik Wie de rechtvaardigen zoekt qua opbouw een lastig verhaal. De personen hebben eigenlijk niets met elkaar te maken, leven in een andere tijd en een ander deel van de wereld en toch moet je al lezer verbanden te zien leggen om het verhaal te snappen. Wat mij opviel was dat 'geloof' een vaak terugkerend thema was, of het nu over geloven in jezelf ging of over de meer religieuze zin van het woord. Daarnaast kwam in veel verhalen het oude vrouwtje voor dat je in de epiloog (dat dus aan het begin van het boek staat) leert kennen. 

Waarom de schrijver ervoor gekozen heeft om het boek 'achterstevoren' te vertellen, is mij niet duidelijk. Het prikkelt wel tot nadenken en soms heb je de neiging om de verhalen nog eens te lezen, maar dan in de goede volgorde. 

Al met al vind ik Wie de rechtvaardigen zoekt qua sfeer een fijn boek. De schrijver is erg sterk in het neerzetten van een beelden die je nodig hebt om in de verhalen te duiken. Deze sfeerbeelden zorgen voor samenhang in het boek, een samenhang die er qua verhaal voor mij niet inzit. Het was voor mij teveel een verzameling losse verhalen, die te weinig samenhang hadden en waarvan de bedoeling vaak niet duidelijk was. Voor lezers die houden van één lopend verhaal is dit dus geen aanrader. Ik geef het boek twee sterren.

Recensie: Wie de rechtvaardigen zoekt - Richard Osinga