Azerty - Sandra J. Paul RECENSIE

Recensie: Azerty - Sandra J. Paul

Wanneer Marijn Verbeeck acht jaar is wordt hij ontvoerd door de labiele Rina. Zijn ouders en broer gaan wanhopig op zoek naar hem en voelen zich heel schuldig. Gelukkig kan de jonge Marijn ontsnappen aan zijn ontvoerster, maar hij blijft zwaar getraumatiseerd achter. Jaren later erven hij en zijn broer een kasteel, waar ze samen gaan wonen met Louise, de vriendin van Marijn. De spanningen lopen hoog op en niks in het kasteel is wat het lijkt.

Azerty is opgebouwd uit vier delen. In het eerste deel wordt het verhaal van de ontvoering van Marijn door Rina beschreven. Hier wordt ook onmiddellijk duidelijk hoe Sandra J. Paul het verhaal van de twee broers in het verdere boek zal weergeven. Vanaf het plan van ontvoering tot de ontsnapping van Marijn wordt alles stap voor stap en chronologisch verteld. De schrijfstijl is eenvoudig en Azerty leest dan ook heel vlot, maar het gebrek aan opbouwende spanning en verrassing ontbreekt al snel in dit boek. De lezer hoeft niet te wachten op de verklaring van de motieven van Rina of te wachten op een spectaculaire ontsnapping. Alles wordt vlot verteld waardoor je rustig meegevoerd wordt doorheen het verhaal.

De volgende drie delen in Azerty spelen zich af in het heden wanneer de broers Verbeeck een kasteel erven van een onbekende maar rijke oom. Samen met Louise, de vriendin van Marijn, gaan de broers in het kasteel wonen. Hun relatie is al jaren niet goed meer sinds de ontvoering van Marijn, wat zorgt voor veel discussie. Ook Louise lijkt haar eigen rol te spelen in de relatie tussen Kris en Marijn. In het kasteel is er nog een vierde bewoner; de vaste huishoudster Micheline. Zij is een echte moederfiguur die zich ontfermt over de nieuwe kasteeleigenaars.

Geleidelijk aan kabbelt Azerty vervolgens verder. Veel spanning komt nooit echt aan bod waardoor je ook niet het gevoel krijgt dat je een thriller aan het lezen bent. Sandra J. Paul had duidelijk een verrassend complot in gedachten toen ze dit boek schreef, wat ook te zien is aan een korte plottwist op het einde. Doordat het verhaal eerder geschreven is als een roman mist het echter de spannende opbouw die van dit boek een echte thriller had kunnen maken.

Een groot pluspunt van Azerty is de heel vlotte schrijfstijl. Die zorgt ervoor dat je steeds zin hebt om verder te lezen en het boek gaat dan ook niet snel vervelen. Hoofdpersonage Marijn wordt hierbij het meest uitgewerkt. Al vanaf het eerste deel van het verhaal begrijp je waarom de jongen zo getraumatiseerd is en op latere leeftijd nog steeds veel moeite heeft met het aangaan van relaties. De andere personages worden dan weer veel oppervlakkiger en vaak ook tegenstrijdig omschreven. Het is moeilijk af te leiden of iemand nu oprecht of vals is. En dat maakt de uiteindelijke plottwist dan ook wat minder geloofwaardig. Het lijkt alsof iedereen in het boek eigenlijk een volledig dubbele rol kan spelen die je als lezer niet kan inschatten.

Azerty leest als een vlotte roman met enkele spannende elementen. Het idee achter dit verhaal is goed maar mist net als de personages een goede uitwerking.

Recensie: Azerty - Sandra J. Paul