De Stenen Hemel - N.K. Jemisin RECENSIE

Recensie: De Stenen Hemel - N.K. Jemisin

Het bijzondere van De Gebroken Aarde trilogie is alleen al dat auteur N.K. Jemisin voor elk deel uit de boekenreeks de Hugo award voor beste roman heeft gewonnen. Daarbij is ze met het eerste boek uit de trilogie, Het vijfde seizoen, de eerste Afro-Amerikaanse schrijfster, die deze prestigieuze prijs in deze categorie won.

De Stenen Hemel is het laatste deel van de trilogie over de gebroken aarde. Essun haar krachten groeien nog steeds, nadat ze de magie van de eigenaardige Alabaster Tienring heeft geërfd. Maar haar dochter Nassun is nog steeds vermist. Terwijl heeft Nassun het niet gemakkelijk met alles wat ze meegemaakt heeft en probeert ze haar eigen plek in deze duistere wereld te vinden. Met de nachten die steeds langer worden en de asregens die het land steeds meer teisteren, wordt duidelijk dat de komst van het einde van de wereld zal afhangen van deze twee vrouwen. Is het mogelijk om een wereld te creëren voor iedereen, ongeacht of deze persoon Orogeen is?

N.K. Jemisin maakt het haar lezers zeker niet gemakkelijk. Juist wanneer je denkt het verhaal een beetje door te hebben, komt er weer een verhaallijn bovendrijven, waardoor alles net even iets anders lijkt. Mooi is dat deze auteur heeft gekozen voor een aparte stijl van schrijven voor de verschillende hoofdpersonages. Het verhaal van bijvoorbeeld Essun, wordt op een vertellende wijze verteld, waardoor de lezer als het ware direct aangesproken wordt. Aan de ene kant betrekt N.K. Jemisin haar lezers hiermee extra bij het verhaal, aan de andere kant maakt dit tekst ook wat wollig. En dus lastiger leesbaar. De andere personages worden bijvoorbeeld in de ik-vorm of de hij/zij vorm geschreven. In het begin is deze manier van schrijven wennen, maar je leert als het ware een bepaald type schrijfstijl aan een bepaald personage koppelen. En dit creëert een gevoel bij elk van deze personages, waardoor ze bekender worden voor de lezers. Zonder dat er daadwerkelijk veel informatie gegeven wordt over deze personages. De verhaallijnen zijn uniek in opzet en voelen echt aan als een typische schrijfstijl van N.K. Jemisin. De Stenen Hemel betekent dan ook een passende afsluiting van het verhaal van Essun, dat begon in Het vijfde Seizoen.

Ook De Stenen Hemel is, net als de voorgaande twee delen, niet duidelijk in één genre te vangen. Een flinke dosis soms duistere magie, zoals de beschrijving van de Orogenie, wat het vermogen is om bepaalde trillingen van de aarde op verschillende manieren te beïnvloeden. Deze magie kan bijvoorbeeld aardbevingen veroorzaken, maar ook een afschuwelijke dood van vele mensen tot gevolg kan hebben. Dit voelt als iets van een combinatie uit het fantasy- en horrorgenre.  De geschapen wereld voelt hierbij als iets uit een verre toekomst, wat door ons bijvoorbeeld veroorzaakt kan worden, wanneer de klimaatproblemen steeds groter worden. Dit geeft De Stenen Hemel juist  een post-apocalyptisch tintje. Juist met deze diversiteit aan genres weet N.K. Jemisin een heel bijzondere en unieke wereld te schapen met een geheel eigen benaming voor zaken. Heel handig is hiervoor aan het eind van het boek een betekenissenlijst toegevoegd. Want niet alles is even duidelijk uit het verhaal af te leiden. Wel is het voor het lezen van De Stenen Hemel noodzakelijk om de voorgaande boeken te lezen.

De Stenen Hemel is een waardig, complex en mooi sluitstuk van een bijzondere trilogie. Alhoewel de verhaallijnen en manier van schrijven niet altijd even gemakkelijk is, krijg je hier als lezer veel voor terug, wanneer je de moeite neemt de boeken te lezen. Een aanrader voor liefhebbers van complexe fantasyboeken en mensen die houden van een goed verhaal met een rijke belevingswereld.

Recensie: De Stenen Hemel - N.K. Jemisin