Pasta Grannies - Vicky Bennison RECENSIE

Recensie: Pasta Grannies - Vicky Bennison

Heb je Pasta Grannies in handen, dan weet je meteen dat dit wel eens een heel fijn boek kan zijn. Wanneer je er alleen al door heen bladert zie je foto's langskomen van Italië, schitterende vergezichten, gedekte tafels, markten en van de grannies. De Italiaanse oma's (Nonne) die als geen ander weten hoe je een goede pasta op tafel zet. Pasta Grannies voelt als een aaneenschakeling van nostalgie. Italië, zoals je je Italië voorstelt. Heerlijk vind ik het dat ieder recept is voorzien van een inleiding. Over de Nonne, over de streek waar ze woont en over de ingrediënten.

Natuurlijk is één van de eerste dingen die je over pasta moet weten hoe je verse pasta maakt. Begin je te lezen in Pasta Grannies dan voelt het bijna als een doodzonde om geen zelfgemaakte pasta te gebruiken. Het boek geeft uitleg over de verschillende soorten bloem en de daarbij horende verschillende soorten pasta. Wat mij meteen opviel is dat er bij geen enkel recept gebruik wordt gemaakt van een pastamachine. Terwijl ikzelf voor het maken van tagliatelle of lasagne echt niet zonder kan. Ik vond het uitrollen van het deeg dan ook een bijzonder zwaar klusje. Wanneer je je wilt houden aan de verschillende vormen die de Nonne gebruiken is het bovendien een tijdrovend werkje dat bovendien nogal wat handigheid vraagt.

Om het uit te proberen maakte ik uit het boek twee gerechten. Voor het eerste recept hield ik het eenvoudig. Ik maakte Franca's klassieke Lasagna Bolognese. Volgens Franca heeft de tomatensaus, die Italianen Ragù noemen een bijrol in het gerecht. Je moet daar dus zuinig mee omspringen, bovendien heeft een lasagna minstens 5 lagen. Ik beken direct dat ik die 5 lagen niet haalde en ook was ik niet zuinig omgesprongen met de ragù. Een Italiaan zou mijn gerecht dus volledig afkeuren. Thuis echter riep mijn dochter spontaan: 'Zo'n lekkere pasta heb ik nog nooit op'. Missie alsnog geslaagd dus!

Voor het tweede gerecht moet ik ook iets bekennen. Ik gebruikte namelijk, weliswaar verse, maar gekochte spaghetti. Eigenlijk mag hij dus zeker geen 'Emilia's 'gitaar'-spaghetti met gehaktballetjes' heten. De gitaar is namelijk het pastagerei waarmee Emilia de spaghetti maakt. Schrijfster Vicky Bennison geeft hier zelf als tip bij dat het ook met een pastamachine met spaghetti-opzetstuk mag.
Zowel het maken van de ragù uit het vorige recept als het maken van deze tomatensaus zijn tijdrovende klusjes. Minstens 3 uur moeten ze stoven op het vuur. Maar dan heb je ook wel die intsene smaak van de Italiaanse keuken. Bijzonder aan dit recept is dat er zowel varkens- als rundsvlees (spareribs en runderlappen) ingaan. Ook het draaien van de gehaktballetjes, die zo klein zouden moeten zijn als kikkererwten is veel werk. Bij mij vielen ze dan ook wat groter uit. Ook nu weer succes met het resultaat overigens. Het was heerlijk en omdat we maar met drie waren kon ik nog een portie invriezen ook. Dat zal niet lang staan!

De pasta's in Pasta Grannies zijn ingedeeld in acht verschillende hoofdstukken: Noten en kruiden, Groenten, Peulvruchten, Aardappel en gnocchi, Vis en zeevruchten, Vlees, Pasta in brodo en Ravioli en torteli. Spreken de meeste voor zich, met pasta in brodi wordt pasta bedoeld die in bouillon wordt geserveerd. Ravioli en torteli is gevuld pastadeeg. Ze hadden van mij ook allemaal door elkaar mogen staan. Het had het boek er absoluut niets minder door gemaakt.

Pasta Grannies van Vicky Bennison is een heerlijk boek om te zien, te lezen én te proeven. Waan je even in Italië en verlang naar de lekkerste pastagerechten.

Recensie: Pasta Grannies - Vicky Bennison