De kindertrein - Viola Ardone RECENSIE

Recensie: De kindertrein - Viola Ardone

Italië, 1946. Samen met duizenden andere kinderen verlaat de zevenjarige Amerigo het zuiden van Italië om een paar maanden bij een welvarend gezin in het noorden door te brengen. Voor vertrek lijkt alles nogal eng, maar in het noorden aangekomen wordt Amerigo vertroeteld en verwend door zijn tijdelijke familie. Hij krijgt zelfs het grootste cadeau dat hij ooit zal krijgen: zijn eigen viool.

De kindertrein van Viola Ardone is een mooi en bijzonder verhaal over het leven vlak na de Tweede Wereldoorlog. Door deze tijdsperiode verwacht je een treurige roman over de nasleep van de oorlog, maar dat is niet waar De kindertrein over gaat. Zeker, het boek heeft een wat treurige ondertoon en de gevolgen van de oorlog dringen er zeker in door, maar doordat je het verhaal leest door de ogen van een kind, staan er totaal andere dingen centraal dan wanneer het verhaald verteld zou worden vanuit het perspectief van een volwassene.

De kindertrein gaat over een heel interessant onderwerp: op initiatief van de Communistische Partij mogen kansarme kinderen uit het zuiden van Italië op reis naar het noorden, waar ze opgevangen worden door liefdevolle families die een paar maanden voor ze zullen zorgen. De eerste twee delen van De kindertrein gaan dan ook vooral over de spannende reis naar het noorden, de onzekerheid en scepsis die tijdens de treinreis onder de kinderen heerst, en de bijzondere ervaring aan de andere kant van het land. Deze delen van het boek zijn redelijk luchtig, leuk om te lezen en hebben wat grappige fragmentjes. Toch weet Ardone ook in deze delen het verdriet van de oorlog op mooie wijze te laten doordringen.

De maanden in het noorden vliegen voor Amerigo voorbij en al snel is het weer tijd om terug te keren naar huis. Vanaf dat moment slaat de toon van het verhaal om, want nu voelt Amerigo zich verscheurd tussen het leven in het zuiden bij zijn moeder, die wil doen alsof Amerigo nooit weggeweest is, en de herinnering aan de lieve familie in het noorden. Het derde deel van het boek voelt dan ook aan als een zwerftocht van Amerigo, niet wetend waar hij thuishoort. Hier komen de belangrijkste thema's aan bod: opgroeien, onmogelijke keuzes, loyaliteit en liefde.

Tot hier is het boek echt heel mooi geschreven en is het verhaal heel indrukwekkend. Wat jammer is aan De kindertrein, is dat er na deel 3 een enorme tijdssprong wordt gemaakt. Van de periode vlak na de oorlog springen we plots naar 1994. Vanaf daar wordt het boek veel minder leuk om te lezen. De schrijfstijl van Ardone wordt totaal anders. Waar de eerste delen alles expliciet vertellen, moet je nu ineens tussen de regels door lezen om te weten te komen wat er in de tussentijd allemaal heeft plaatsgevonden. Ook voelt het voor de lezer alsof je ineens kilometers verwijderd bent van Amerigo, terwijl je in de eerdere delen over zijn schouder heen keek.

De kindertrein is dus een mooi en interessant boek over een jongen die vlak na de oorlog naar het welvarende noorden van Italië mag. Het boek heeft een leuk onderwerp en is in de eerste delen prettig om te lezen. Helaas maakt Ardone voor het laatste deel van het boek een enorme tijdssprong en vanaf dan is het boek minder leuk om te lezen. De mooie, expliciete schrijfstijl van Ardone verandert in een wazig verhaal waarin je plots tussen de regels door moet lezen. De kindertrein is een leuk boek, maar het laatste deel is een domper voor de rest van het verhaal.

Recensie: De kindertrein - Viola Ardone