Bloemblad van zee - Isabel Allende RECENSIE

Recensie: Bloemblad van zee - Isabel Allende

Bloemblad van zee is het nieuwste boek van de Spaanstalige schrijfster Isabel Allende en dankt zijn titel aan een van de regels van een gedicht van Pablo Neruda, een Chileense auteur die voorafgaand aan elk hoofdstuk wordt geciteerd en tevens een belangrijke rol speelt in het boek.

Allende zegt zelf dat het onderwerp van dit boek haar nauw aan het hart ligt. Net als de hoofdpersonen is ook zij een politieke vluchteling en een immigrant, dus ze kan zich als geen ander inleven in hun situatie. In een persoonlijke brief van de schrijfster die opgenomen is in het boek, blijkt zelfs dat er een hoofdpersoon gebaseerd is op een van haar beste vrienden.

In dit boek staan de verhalen van twee families centraal. Allereerst is daar de familie Dalmau, die na de Spaanse burgeroorlog hun thuisland probeert te ontvluchten. Legerarts Víctor Dalmau en Roser, de zwangere weduwe van zijn broer, ontkomen aan boord van de Winnipeg naar Chili, net voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Zij wenden voor elkaars geliefden te zijn om zo veilig het land in te komen. Daarnaast volg je als lezer de zeer welgestelde familie Del Solar uit Chili. Het is natuurlijk geen verrassing dat de wegen van deze families zich in het verhaal kruisen; de familie Del Solar ontfermt zich over de Dalmaus, wanneer deze van boord gaan in Chili.

Het verhaal kwam langzaam op gang, de eerste honderd bladzijdes waren vooral beschrijvend. Voor wie niet zoveel weet van de Spaanse burgeroorlog en de politieke machtsstrijd die toen plaatsvond, kunnen sommige passages lastig en onduidelijk te zijn. Mijns inziens treedt de schrijfster hier te veel (onnodig) in detail. Ook het politieke jargon maakt het soms wat ingewikkeld om te lezen.

Vanaf het moment dat Víctor en Roser het schip Winnipeg opgaan, begon het verhaal voor mij pas echt te leven. Allende switcht moeiteloos tussen de twee verhaallijnen en weet tussendoor allerlei achtergrondverhalen prachtig te verweven in de hoofdlijn. Ze kan in één alinea iemands levensverhaal uit de doeken doen, zonder dat je het idee hebt dat ze het afraffelt. Het boek beschrijft een lange tijd, van circa 1938 tot 1994, maar blijft boeien. Onder andere door de veelheid aan gebeurtenissen die verteld wordt, maar ook zeker door de uitgebreide manier van vertellen en de bloemrijke taal die Allende gebruikt. Hierdoor kun je je algauw een voorstelling maken van alles wat er gebeurt.

Bloemblad van zee is een boek dat op gang moest komen, maar daarna zeer de moeite waard is. Het schetst een prachtig (tijds)beeld van het leven van vluchtelingen en immigranten in de vorige eeuw en kweekt daarnaast begrip voor de ontberingen die de vluchtelingen en immigranten van nu moeten doorstaan. De schrijfster zet haar personages en de sfeer prachtig neer. Ik geef het boek vier sterren.

Recensie: Bloemblad van zee - Isabel Allende