Stormwaarschuwing - Maria Adolfsson RECENSIE

Recensie: Stormwaarschuwing - Maria Adolfsson

Stormwaarschuwing is het tweede deel over de verzonnen eilandengroep Doggerland en de boeken zullen uiteindelijk een drieluik vormen. Omdat dit deel verder gaat waar het eerste boek, Misleiding, is geëindigd, is het aan te raden om bij het begin te starten.

Inspecteur Karen Eiken Hornby geniet slechts mondjesmaat van de drukte die de aankomende feestdagen met zich meebrengen. Ze heeft ziekteverlof en wordt omgeven door haar familie, terwijl ze er stiekem naar hunkert om alleen te zijn. Als haar chef haar vlak voor kerst belt met de mededeling dat er een lijk in Noorö is aangetroffen, klinkt dat voor Karen als de perfecte vlucht. Ze hoeft dan ook niet lang na te denken en al snel reist ze af naar het meest Noordelijkste eilandje van Doggerland. Er wordt al snel een tweede lijk aangetroffen en de schrik zit er bij Karen goed in. De moorden lijken namelijk gerelateerd te zijn aan haar familie...

Maria Adolfsson hanteert dezelfde stijl als in haar eerste boek. Simpel gezegd houdt dat in dat er veel persoonlijk trammelant over de personages wordt besproken en dat de spanning lang achterwege blijft. De scherpe start van Stormwaarschuwing schudt je meteen wakker en dit proloog is een goed begin van het boek. Deze spanning verdwijnt echter volledig naar de achtergrond als de auteur haar verhaal start. Karen wordt tijdens haar verlof omringd door familie en deze banden worden haarfijn aan de lezer uitgelegd. Vol details komen we meer over Karens leefsituatie te weten. En niet alleen die van haar. Ook haar zus, moeder en diens aanhang worden uitvoerig besproken. Het resultaat is een boek met een knusse en huiselijke sfeer.

De vele details beperken zich niet alleen tot de karakters; ook omgevingsfactoren worden uitgebreid uitgelicht. Anders dan bij de personages, voegen de details over de setting juist wel iets aan het verhaal toe. Het zorgt ervoor dat het verzonnen landschap tot leven komt en het maakt het geheel erg realistisch. De gerieflijke relaties tussen de eilandbewoners komen ook bij Stornwaarschuwing goed tot haar recht. Het geeft notie van de levensstijlen van mensen die met elkaar op een afgesloten stuk land wonen en toont de kenmerken en moeilijkheden die hiermee gepaard gaan. Hoewel het ontzettend vlot weg leest, stagneert ook het tempo hierdoor. Verwacht dus geen verhaal waarin de actiescènes je om de oren vliegen!

Gedurende het verhaal raakt de focus op het moordonderzoek ondergesneeuwd door de vele bijzaken en hoewel de auteur een mooie ontknoping probeert te geven, is dit uiteindelijk geen geslaagde poging. Het beloop van het verhaal is te traag en hierdoor blijft de spanning ook te lang achterwege. Door de luttele details gaat de focus op het moordonderzoek wat verloren. Eigenlijk is er gewoon net teveel tijd besteed aan de uitwerking van de karakters en setting. De balans is hierdoor niet geheel in evenwicht en komt pas op het eind van het verhaal weer recht te staan. 

Stormwaarschuwing gaat in dezelfde stijl verder als waarin het eerste boek is geschreven. Maria Adolfsson blinkt uit in passieve details en brengt hiermee haar personages en omgevingen tot leven. De vaart en spanning blijven echter (te) lang achterwege en hierdoor is het niet zozeer een thriller te noemen. Een roman met een spannend laagje zou een betere benaming zijn. Toch leest het bijzonder vlot weg en biedt het genoeg leesplezier om nieuwsgierig te raken naar de afsluiter van de trilogie.

Recensie: Stormwaarschuwing - Maria Adolfsson