Het zal je moeder maar wezen - Karin Bruers RECENSIE

Recensie: Het zal je moeder maar wezen - Karin Bruers

Het zal je moeder maar wezen had waarschijnlijk beter de titel Het zullen je kinderen maar wezen kunnen dragen. Als de moeder van Karin dement wordt en haar oudere broers en zus, Otto, Corné en Els, haar in de gesloten afdeling van het verpleegtehuis plaatsen, barst ze los. Hoe durven ze na al die jaren hun moeder zo weg te zetten in een "geklimatiseerde kelderbox"? Karin en haar jongere zusje Francien pikken het niet en dus neemt Karin haar in huis. Maar je vierentachtig jaar oude, zeer demente moeder in huis nemen, doe je niet zomaar even.

Karin Bruers ken je misschien als cabaretière, maar in Het zal je moeder maar wezen treedt ze op als de stem namens alle ouderen die "weggestopt" zitten in verzorgingstehuizen. Hoewel de hoofdpersoon ook Karin heet en het verhaal over haar eigen familiesituatie gaat, is het verhaal niet volledig echt gebeurd. Ze heeft het verhaal voornamelijk geschreven als activiste om de maatschappij wakker te schudden, maar ook voor zichzelf. Om zo beter inzicht te krijgen in het gedrag van haar eigen broers. Dat het verhaal niet helemaal echt gebeurd is, neemt niet weg dat er veel parallellen tussen haar leven en het boek te ontdekken zijn.  

Het zal je moeder maar wezen is de perfecte combinatie van humor en serieus en tegelijkertijd hartverscheurend. Het is een familiedrama waarin vaak overgeëmotioneerd gereageerd wordt en dat pakt meestal niet goed uit. Karin is een goed gebekt personage en staat altijd haar mannetje, maar ondanks dat probeert Karin Bruers ook inzicht te geven in het gedrag van de anderen. Ze maakt gebruik van typische personages en alledaagse settingen. Dit zorgt ervoor dat Het zal je moeder maar wezen veel herkenbare situaties biedt, waar je als lezer mee geconfronteerd wordt. 

Het boek is alles behalve alleen maar serieus. Het verhaal laat je meerdere keren hardop lachen. De titels van de hoofdstukken zijn goed gekozen en sommige Brabantse gezegdes geven precies de goede wending aan het verhaal. Het verhaal leest heel makkelijk weg. Niet alleen vanwege de begrijpelijke verhaallijnen, maar ook de eenvoudige woordkeuze en zinsopbouw.

Toch moet er één kanttekening bij het boek gemaakt worden. Karin Bruers had vooral het doel de lezer te triggeren stil te staan bij het probleem van de vereenzaming onder ouderen. Dat neemt niet weg dat de oplossing van Karin in het boek de beste oplossing is. Ook het leven en met name het gezinsleven van Karin komt op gespannen voet te staan. Bovendien worden de ouderenzorg en de verzorgingstehuizen vrij negatief in beeld gebracht, maar mijn eigen ervaringen leren dat het zeker niet zo zwart-wit is als soms wordt geschetst.

Al met al legt Karin Bruers met  Het zal je moeder maar wezen de vinger op de zere plek: de vereenzaming onder de ouderen. Dit doet ze met een simpel verhaal, veel herkenbare situaties en frustraties en een scherpe schrijfstijl. Het verhaal is er om de lezer aan het denken te zetten en het maatschappelijke probleem in de schijnwerpers te krijgen, zonder er een belerend verhaal van te maken. Want iedereen maakt fouten en Het zal je moeder maar wezen is alles behalve een eind goed, al goed verhaal.

Recensie: Het zal je moeder maar wezen - Karin Bruers