Verzwegen - Karin Slaughter  RECENSIE

Recensie: Verzwegen - Karin Slaughter 

Na een gevecht in een gevangenis, waarbij één gevangene het leven laat, komen Will Trent en zijn partner Faith op de zaak. Wanneer Daryl Nesbitt, een andere gevangene, hen vraagt om een oud onderzoek opnieuw te openen in ruil voor informatie over de rel in de gevangenis, leidt dat iedereen terug naar Grant County. Nesbitt beticht Sara's overleden echtgenoot, Jeffrey Tolliver, namelijk van een doofpotaffaire. Nesbitt werd verdacht van de moord op een studente, maar beweert onschuldig te zijn. Hij zegt dat de moorden nog steeds doorgaan...

Verzwegen is alweer het tiende teel in de Will Trent-serie en voor de trouwe fans voelen Will en Sara als oude bekenden aan ondertussen. Ondanks de vertrouwdheid is het toch elke keer weer uitkijken welke uitdagingen Karin Slaughter hen nu weer voorschotelt, zowel op relationeel als op professioneel vlak.

Eén van de grootste uitdagingen is absoluut de terugkeer naar het verleden in dit verhaal. Voor Sara betekent het onderzoek naar wat er destijds gebeurd is in Grant County, het ophalen van pijnlijke herinneringen aan Jeffrey. Daar komt nog eens bovenop dat ook Lena Adams weer in beeld komt en iedereen het leven weer zuur probeert te maken om zichzelf te beschermen. Voor de lezer betekent de sprong naar het verleden vooral een melancholische trip down memory lane. Het is vooral mooi hoe Karin Slaughter zoveel jaar na de start en het einde van de Grant County-reeks, gaten opvult. Het is alsof een oud schilderij weer nieuwe, frisse kleuren krijgt.

De combinatie van heden en verleden komt duidelijk tot uiting in de structuur van het verhaal. Verzwegen bevat veel flashbacks en die zijn ook nodig om een compleet beeld te krijgen en zijn met erg veel smaak geplaatst, zodat je als lezer nergens een hapering voelt. Heden en verleden krijgen bijna evenveel gewicht binnen het verhaal en op die manier voelen de hoofdstukken met Jeffrey in de hoofdrol niet als flashbacks aan. Net dat gevoel zorgt voor een groter leesplezier.

De thrillers van Karin Slaughter, en met name de reeksen met Will en Sara, draaien evenveel om de plot als om de mensen. Dat kan ervoor zorgen dat de boeken als wat 'softer' ervaren worden, maar de schrijfster maakt dit keer op keer goed door de vele specifieke details rond de moorden en de lijken. Dat komt natuurlijk doordat Sara Linton arts en lijkschouwer is, waardoor je meegenomen wordt in het forensische deel van de moorden. Toch is dat niet het enige. In Verzwegen is er ook weer ruimte voor het oogpunt van de slachtoffers en die scènes bouwen een intense spanning op.

Slaughter hanteert een schrijfstijl die moeilijk te omschrijven is, net omdat het op alle fronten 'gemiddeld' te noemen is. Ze schrijft niet echt kort en bondig, maar wijdt ook niet nodeloos uit. Ze neemt de lezer mee aan de hand, maar ook weer niet zo dat er geen ruimte is voor eigen invulling. Het leest erg prettig, maar ook weer niet zo vlot dat je het boek binnen een dag uit hebt. Het voelt allemaal erg vloeiend aan. Af en toe mist Verzwegen wat snelheid, maar als je daar naar op zoek bent als lezer, heb je de vorige boeken van Slaughter waarschijnlijk ook niet verslonden en dan is Verzwegen niet anders.

Het is moeilijk in te schatten hoe 'nieuwe' lezers reageren op Verzwegen, net omdat er zoveel geschiedenis in verweven zit. Dat leest voor een fan van het eerste uur toch vlotter weg, dan voor iemand zonder enige voorkennis. Het vorige boek in de reeks, Laatste weduwe, is waarschijnlijk een beter instappunt.
Verzwegen is een degelijke thriller, met veel aandacht voor de personages en wat ze doormaken. De ontknoping had wat sterker gekund deze keer en voelt alsof je het al een keertje eerder hebt gelezen, maar dat is volledig vergeven en vergeten op het moment dat je de laatste pagina omslaat.

Recensie: Verzwegen - Karin Slaughter