In de ruimte is het stil - Nicole Panteleakos RECENSIE

Recensie: In de ruimte is het stil - Nicole Panteleakos

Het is 1986. Nova is alleen in een pleeggezin geplaatst, nadat haar zus Bridget weg is gelopen. Ze zijn altijd samen geweest, op een paar weken na. Nova is inmiddels twaalf jaar oud en kan niet wachten tot de zeventienjarige Bridget haar weer op komt zoeken. Bij de lancering van de Challenger, dat heeft ze beloofd - en Bridget breekt haar beloftes nooit! Beide zijn ze weg van alles wat met ruimtevaart te maken heeft. Nova is er zeker van dat Bridget haar komt halen en dat ze weer samen zullen zijn om de lancering te kijken.

In de ruimte is het stil is een indrukwekkend boek. Nova is twaalf jaar en ze is autistisch. Hierdoor praat ze niet. Ze maakt enkel klanken die op woorden lijken, en ze kan de naam van haar zus bijna helemaal goed uitspreken. De enige die begrijpt wat ze zegt is haar zus. Ook schrijft Nova aan haar, ook dit kan alleen Bridget lezen. Veel mensen noemen Nova ´achterlijk´. Ze begrijpen niet dat ze best slim is en gewoon begrijpt wat mensen tegen haar zeggen. Ze kan ook lezen, maar ze is snel afgeleid en daardoor lukt het niet altijd even goed. Geluiden storen haar, bewegingen leiden haar af en soms wordt het haar allemaal te veel. Dan doet ze haar handen voor haar oren of slaat ze een-twee-drie-vier keer tegen haar slaap om haar hoofd weer op orde te krijgen. Je leest In de ruimte is het stil vanuit het perspectief van Nova. Dat is erg fijn, want zo weet je dat ze alles heel goed begrijpt, al denken veel mensen van niet. Ze is niet dom, ze is gewoon ´een denker, geen prater´. Dat is hoe Bridget het zegt en dit klopt helemaal.

Nicole Panteleakos heeft een deel van Nova's gedrag en problematiek op zichzelf gebaseerd. Zij heeft namelijk Asperger. Ze weet heel goed hoe het is als mensen je niet begrijpen, al praat ze zelf wel en kan ze zich hierdoor beter uitdrukken. In het nawoord lees je iets over de situatie van Nicole. Dat is ook mooi om te lezen - dit moet je als lezer zeker niet overslaan.

Een groot deel van het boek draait om de lancering van de Challenger in 1986. Dit is waargebeurd, en ook de astronauten en hun namen kloppen. Wel heeft Panteleakos de datum verandert. Aan het einde gedenkt ze de astronauten die op deze dag de ruimte in zouden gaan, maar het helaas niet gered hebben. Na 73 seconden ging het namelijk fout, waardoor niemand aan boord de lancering overleefde.

Nova is helemaal weg van de ruimte, ze kan er zo enthousiast van worden! Dan springt ze op en fladdert ze met haar armen, terwijl ze enthousiast ´Mm!´ roept. Iedere dag voor de lancering schrijft ze een brief aan Bridget. Niemand kan dit lezen, want het zijn voornamelijk krabbels, maar er staan wat korte leesbare woorden tussen. Ze begint iedere brief met ´Lieve Bridget, T-minus (aantal) dagen tot de lancering van de Challenger.´ Ze sluit ze allemaal af met ´Ik mis je, je Supernova.´ Dat is hoe haar zus haar altijd noemde.

In de ruimte is het stil is een prachtig boek voor jong en oud. Je leest het door de ogen van een kind met autisme, die in een verwarrende wereld leeft waar veel mensen haar niet kunnen begrijpen. Er wordt aandacht gevraagd voor mensen met autisme en aangetoond dat ze niet gek zijn, maar wel anders. Nicole Panteleakos heeft een echt pareltje geschreven en ik zou dit boek dan ook aan iedereen aanraden!

Recensie: In de ruimte is het stil - Nicole Panteleakos