De Tovenaars van Ooit: Drie keer kloppen - Cressida Cowell RECENSIE

Recensie: De Tovenaars van Ooit: Drie keer kloppen - Cressida Cowell

Cressida Cowell De Tovenaars van ooit; Drie keer kloppen, is het derde deel van de serie De Tovenaars van Ooit. Deze serie van Cressida Cowell, ook schrijfster van de succesvolle serie 'Hoe tem je een draak', is werkelijk een heel aantrekkelijke reeks voor jeugd vanaf 9 à 10 jaar en het zijn zeker enorm motiverende boeken voor jeugd om eens meer te gaan lezen.

In De Tovenaars van Ooit maakten we kennis met Xar, de niet- magische zoon van Oppertovenaar Encanzo en met Wens, de jongste dochter van Krijgerkoningin Sychorax, die wel over magische voorwerpen bezit, terwijl dat verboden is.

Ooit bestond er magie. Het was heel gewoon op de eilanden die nu de Britse Eilanden genoemd worden. Tovenaars en magische wezens met goede magie, maar ook heksen en gedrochten met kwaadaardige magie. Toen kwamen de mensen, krijgers in ijzeren harnassen vanaf het vaste land. Het enige waar magie geen vat op heeft is ijzer. De krijgers vochten eerst tegen de heksen en samen met de tovenaars vernietigden ze alle heksen. Maar toen keerden de krijgers zich af van de tovenaars en andere magische wezens, want ze haten magie. De tovenaars en de anderen trokken zich terug in de donkere bossen en lange tijd leven ze nu ieder op hun eigen gebied en willen ze niets met elkaar te maken hebben.

Tovenaars krijgen als ze dertien worden hun magie, maar bij Xar gebeurt dit maar niet. Hij gaat dus op zoek naar eigen magie en komt dan Wens tegen en samen vinden ze de Koningsheks, die ze per ongeluk bevrijden. Xar loopt hierbij een heksenvlek op, waardoor hij ineens magie krijgt, maar het is slechte magie. Uiteindelijk moet hij deze kwade magie weer kwijt zien te raken, maar dat lukt slechts gedeeltelijk. De Krijgers en Tovenaars moeten nu samenwerken om de slechte Koningsheks weer te vangen. Ondertussen komt uit dat Encanzo en Sychorax ooit verliefd waren op elkaar en met hun laatste afscheidskus hebben ze de magie en niet magie gemixt. Daardoor zijn Xar en Wens anders dan anderen, want Wens die ook dertien is, kreeg wel ineens magie, hele krachtige magie zelfs. Ze had het altijd al in zich, want ze kan ijzeren voorwerpen levend maken, dat deed ze onbewust al met Lepel. Ze heeft dus magie die op ijzer werkt en dat is heel zeldzaam.

In deel 3 De Tovenaars van Ooit 'Drie keer kloppen' zijn Xar en Wens samen met Calibrand weggelopen om samen te zorgen dat Xar ook het laatste stukje van de kwaadaardige heksenvlek op zijn hand kwijt kan raken. En Wens wil leren haar krachtige magie onder controle te krijgen. Encanzo en Sychorax hebben een wapenstilstand gesloten, maar ze schuiven alles wat gebeurd is in de doofpot, zoals Sychorax het zei: "hier praten we nooit meer over". Dat is echter niet goed genoeg voor Xar en Wens. En de zaak wordt alleen nog maar moeilijker als Sychorax en haar krijgers het bos rond de Krijgerstad in brand steken, omdat Sychorax de stad wil uitbreiden. In het bos wonen echter de Reuzen en veel magische wezentjes. Ook Xar en Wens zijn in dat bos, maar ze worden gered door een grote Beer, die Perdita de zus van Calibrand blijkt te zijn. Calibrand en Perdita zijn transformatie-tovenaars. Ze worden ook nog eens belaagd door dienaren van de Koningsheks, die de magie die op ijzer werkt van Wens willen stelen. En ook Priem doet vreemd, want hij is nogal jaloers... Xar en Wens moeten zich weer in het avontuur storten om alles op te lossen en dat doen ze met hulp van een betoverde deur 'Drie keer kloppen', die ook onzichtbaar kan worden en ze krijgen een opleiding in Poeks Heuvel, de academie voor begaafde tovenaars.

Het verhaal is wederom spannend, met veel wendingen. Wat is er niet leuker dan magie, vriendschap, actie, avontuur en mysterie. Het helpt ook dat alle boeken uitbundig geïllustreerd zijn. Momenteel is het de trend om ook de kinderboeken voor oudere jeugd te illustreren. En wat een eye opener is dat dan! Illustraties houden de aandacht vast! De teksten en opmerkingen worden kris kras door het 'gedrukte' verhaal heen gezet, in 'geschreven' letterstijl. Afwisselend, de aandacht van een kind valt niet weg vanwege de eindeloze rijen keurig geprinte lettertjes. Op bijna iedere bladzijde staan illustraties, in een wat ruwe stijl, maar je blijft kijken en ontdekt dan dingen die je eerst niet zo gezien hebt. Het blijft boeien.

Aan het begin pakt Cressida Cowell haar lezers al gelijk vast, door zich in het boek rechtstreeks tot hen te richten met een soort raadsel. "...ik ben iemand die alles ziet en alles weet. Ik zal je niet vertellen wie ik ben; kijk maar of je het kunt raden...."  Dit soort opmerkingen en vragen verwerkt ze door heel het boek en dat is uitdagend en intrigerend. Soms zelfs wat spottend de link leggend met de moderne tijd, waarin de lezer natuurlijk al veel meer weet dan de personages in het boek. Cressida Cowell maakt de lezer dus rechtstreeks deelgenoot en niet alleen toeschouwer. Ook dat houdt de aandacht vast. Lezen blijkt leuk te zijn!

Cressida Cowell's manier van schrijven is vlot en vol humor. Het is heel toegankelijk voor kinderen zonder kinderachtig te zijn. De karakters van de personages worden op diezelfde manier beschreven, zodat het voor kinderen ook goed duidelijk wordt gemaakt.

Ook 'real world' problemen worden op een speelse manier aangehaald. Liefde is niet altijd makkelijk. Verschillen in de culturen en leefwerelden zorgen voor veel onbegrip. Anders zijn hoeft niet slecht te zijn. Mensen moeten leren samen te leven en elkaar te accepteren. En volwassen worden is moeilijk, zeker als je die verwarrende puberteit nog door moet. Zelfs als tienjarige heb je wel door waarom Xar zich zo opstandig gedraagt en waarom Wens zo vervreemd is van haar moeder. Ook wordt heel mooi uitgelegd dat ouders het ook niet altijd makkelijk hebben en dat zij meer verantwoordelijkheden hebben en keuzes moeten maken wat prioriteit heeft en wat kan wachten. En dat soms zij zelfs het ook niet weten...

Kinderen kunnen een band opbouwen met deze personages en op die manier ook leren dat de dingen niet altijd zo zijn als ze in de eerste instantie lijken.

De personages zijn ook nu nog steeds volop in ontwikkeling. Wens en Xar beginnen in te zien dat het niet erg is om 'anders' te zijn en ze beginnen te begrijpen dat je niet zo krampachtig hoeft te zorgen dat je in het plaatje past. Het thema van Cressida Cowell De Tovenaars van Ooit komt dankzij de verteller mooi naar voren: 'jullie moeten geloven dat de wereld kan veranderen; betoveringen kunnen werken en mensen kunnen hun eigen verhaal schrijven.'

Maar ook nu hebben Xar en Knijpsju zich nog niet geheel kunnen ontdoen van de kwade magie en de Koningsheks is de enige die hen kan bevrijden daarvan...maar de Koningsheks zit nog gevangen in de ijzeren bal en Wens is de enige die daar bij kan....  Kortom, stof genoeg voor een spannend vervolg op Cressida Cowell De Tovenaars van Ooit : Drie keer kloppen. Op naar deel 4 dus!

Om al het voorgaande geef ik ook dit boek zeker 5 hartjes. Een absolute aanrader voor jeugd die al houdt van lezen, maar ook voor jeugd die eigenlijk een duwtje richting lezen zou kunnen gebruiken. Dit is zondermeer een feestje en een super leuke manier om kinderen te motiveren eens een boek te pakken. Bovendien wil je als lezer zeker weten hoe het nu verder gaat met Xar, Wens en Priem!

Recensie: De Tovenaars van Ooit: Drie keer kloppen - Cressida Cowell