Onverwachte superspion - Zanib Mian RECENSIE

Recensie: Onverwachte superspion - Zanib Mian

De moskee waar Omar en zijn familie altijd heen gaan, moet sluiten als er niet genoeg geld wordt opgehaald om het dak te repareren. Omar wil niet dat de 'geheime-glimlach-moskee' sluit, want daar zijn zijn ouders altijd zo gelukkig. Hij besluit om, samen met zijn vrienden Daniël en Charlie, geld in te zamelen op school. Alles lijkt op rolletjes te lopen... tot het geld verdwenen is. Nu moet het trio uitzoeken wie het geld heeft gestolen.

Onverwachte superspion is het tweede deel uit de reeks Planeet Omar. De auteur, Zanib Mian, werkt hiervoor opnieuw samen met illustrator Nasaya Mafaridik. Je kan dit deel prima als losstaand verhaal lezen, want er wordt in het begin van het boek wat achtergrondinformatie gedeeld over de vriendschap tussen Omar, Charlie en Daniël. Het is dus niet zo dat je het eerste deel echt mist, maar natuurlijk is het bij het lezen van een reeks wel zo, dat je gaandeweg steeds meer verbonden raakt met de personages en dat is hier niet anders.

Het verhaal is eenvoudig te volgen voor de doelgroep van 7 tot 9 jaar. Toch biedt de schrijfstijl ook genoeg uitdagingen. Af en toe duiken er woorden op die een ouder even zal moeten uitleggen, of die worden verklaard door de tekst. Met name het multiculturele aspect leent zich daar bijzonder goed voor. Door de mengelmoes van culturen is er voor alle kinderen wel wat te leren. Zonder dat het erg opvallend is, zit dat aspect op elke bladzijde verweven.

Met een titel als Onverwachte superspion verwacht je als lezer dat Zanib Mian een superspannend boek heeft geschreven, vol raadselen en mysteries. Dat valt een beetje tegen, want het duurt tot ruim over de helft van het boek voor het echte speurwerk van de grond komt en het is ook niet wat je onthoudt van het verhaal na het lezen van het boek. De buitenkant van het boek is wel erg aantrekkelijk, maar schept toch een foutieve verwachting.

Qua originaliteit moet Onverwachte superspion het toch hebben van de personages. De leesbeleving doet erg denken aan Tom Groot, maar doordat de gevoelens van de personages iets beter in kaart worden gebracht, heeft Zanib Mian daar toch nog genoeg verschil weten te creëren en voelen de personages ook 'echt' aan. Met name het gebruik van vetgedrukte woorden in een ander lettertype, om er nadruk op te plaatsen, is ondertussen een beproefde methode en zorgt voor het onoriginele gevoel.  
De zwart-witte illustraties van Nasaya Mafaridik zijn eenvoudig en passen prima bij het verhaal. Ze geven een beeld bij de belangrijkste personages en gebeurtenissen, maar ze sprankelen niet van de pagina's af. De tekeningen zijn leuk, maar niet bijzonder.

Voor wie het zat is om alleen maar boeken over blanke kinderen te lezen, kan Onverwachte superspion een leuke afwisseling zijn. Het verhaal past mooi in elkaar en er zit een goede evolutie in zodat het interessant blijft. Hopelijk kan dit tweede deel in de reeks Planeet Omar zit staande houden tussen het vergelijkbare geweld aan graphic novels dat de dag van vandaag op de markt is voor deze doelgroep van jonge lezers.

Recensie: Onverwachte superspion - Zanib Mian