Woman - Lucy Woesthoff RECENSIE

Recensie: Woman - Lucy Woesthoff

Een ode aan vrouwen en 'sisterhood', zo is het eerste boek van Lucy Woesthoff getiteld Woman omschrijven. Vrouwen zoals haar oma, haar jonge dochter, maar vooral ook de andere vrouw in haar huwelijk. De Britse Lucy kwam namelijk naar Nederland toen ze verliefd werd op Dinand, die pas weduwnaar geworden was én een zoontje had van een paar maanden oud. Een flink uitdagende stap op haar levenspad, waar ze zelf van moest ontdekken hoe ze hier haar weg in moest vinden. In Woman deelt ze die ervaringen met andere vrouwen (en natuurlijk met geïnteresseerde mannen).

Ze is geen schrijver, zegt Woesthoff meteen al aan het begin van haar boek. Een disclaimer die in veel andere boeken een vreemd zwaktebod zou zijn, maar in Woman eigenlijk wel past bij de openheid van de auteur. Want ze levert misschien geen literair hoogstandje af, maar Woesthoff heeft wel een verhaal te vertellen; als vrouw, echtgenote, tweede vrouw van een weduwnaar, moeder en succesvolle professional. Juist dat maakt het de moeite waard om eens door dit boek heen te bladeren.

Woman is bijna een soort klein koffietafelboek. Het staat vol inspirerende quotes en is ook niet per se gemaakt om van kaft tot kaft in één ruk uit te lezen. Dat kan wel, maar af en toe een (hoofd)stukje kan ook prima. Woesthoff kaart allerlei verschillende onderwerpen aan, die vaak ook voldoende stof tot nadenken met zich meebrengen. Liefde, ouder worden, kinderen krijgen, anders-dan-traditionele gezinnen, omgaan met de mening van je omgeving etc. Echt serieuze onderwerpen, waar iedereen ook wel iets van een gevoel bij zal hebben. Dus even weer wegleggen en de inhoud laten bezinken is soms bijna noodzakelijk.

Ook omdat het best een uitdaging kan zijn de mijmeringen en gedachten van een ander te volgen. Het kan prettig zijn om door een ander op sleeptouw genomen te worden in overpeinzingen, maar het kan wat vaag en op afstand blijven. Je moet soms maar net de redenering delen of het genoemde boek gelezen hebben, om het plaatje compleet te kunnen maken. Woesthoff is ook op haar best als ze concreet vertelt over wat ze zelf heeft meegemaakt. Dan is het overduidelijk dat ze haar verhaal doorleeft heeft en iets waardevols te delen heeft.

Na het lezen van Woman blijft vooral het gevoel achter dat je Woesthoff graag zou willen ontmoeten om met haar te praten. Want ze heeft vast nog veel meer te vertellen over wat ze de afgelopen jaren heeft meegemaakt. Helemaal omdat ze in dit boek amper ingaat op de uitdagingen die ze in haar werk of als werkende moeder tegenkomt. Zelf verzucht ze dat ook in het slot van haar boek: zo jammer dat een boek eenrichtingsverkeer is. Misschien dat dat vraagt om een vervolg in een andere vorm?

Recensie: Woman - Lucy Woesthoff