Wie zonder zonde is - Bo Svenström RECENSIE

Recensie: Wie zonder zonde is - Bo Svenström

Na de gruwelijke seriemoorden is er een nieuwe zaak die Carl Edsson aan het hart gaat. Er wordt een elfjarig meisje vermoord, vervolgens worden er nog twee dode tieners gevonden en een vierde is vermist. Ondertussen probeert journaliste Lexa ander licht op een 28 jaar oude zaak te krijgen. Op haar missie raakt ze ervan overtuigd dat Robert niet de dood van zijn speelmaatje Max Sander op zijn geweten heeft, of heeft ze zich vergist?

Na Wie zint op wraak leek er geen aanleiding voor een sequel. Het verhaal was verassend, maar volledig afgerond. Toch laat Bo Svenström Carl Edsson in Wie zonder zonde is weer in actie komen. Niet alleen Carl is terug, maar ook Jodie is er om hem te helpen. Ze werken samen met een ander lokaal team. De onderlinge spanningen komen heel erg overeen met Wie zint op wraak. Carl Edsson is misschien wel de meest correcte rechercheur ooit als je het Jodie vraagt, toch vertrouwt hij op zijn intuïtie. Dat wordt helaas niet altijd door zijn collega's begrepen. Hierdoor ontstaat er regelmatig wrijving onderling, al wordt het einddoel nooit vergeten.

Bo Svenström valt met Wie zonder zonde is gelijk met de deur in huis. Hij begint bij het begin van de nieuwe moordzaak, maar daarna raak je als lezer al snel het gevoel voor tijd kwijt. De hoofdstukken wisselen in tijd, het verhaal gaat van 19 oktober naar 3 november en weer terug. Deze verschillende tijden worden afgewisseld met flashbacks van achtentwintig jaar geleden. Hoewel de datum altijd netjes boven aan het hoofdstuk staat vermeld, ben je als lezer in het begin vooral bezig met het plaatsen van alle gebeurtenissen in de goede volgorde. Dit continue afwisselen duurt eigenlijk net te lang, waardoor het een beetje irriteert.

Net als in Wie zint op wraak wisselt Bo Svenström in Wie zonder zonde is per hoofdstuk van point of view. Dit zorgt ervoor dat je naast het plaatsen van tijd, ook nog moet ontdekken vanuit welke personage we naar de wereld kijken. Door het vele wisselen van personages en de korte hoofdstukken heeft het verhaal een hoog tempo. Waar Carl Edsson in Wie zint op wraak een heel eentonig, droog en vreugdeloos karakter is, heeft hij Wie zonder zonde is een beetje meer diepgang. Toch krijgen we in Wie zonder zonde is minder van zijn privéleven mee en komt het personage nooit echt tot leven. Als lezer krijg je wel iets meer inzicht in het leven van Jodie, maar ook dat blijft heel erg aan de oppervlakte.

Het gaat vooral om het verhaal en de spanning. En dat heeft Bo Svenström goed voor elkaar. Net als in Wie zint op wraak weet hij een spannend verhaal neer te zetten met heel veel onverwachte wendingen. Iets waardoor ik Wie zint op wraak heel erg kon waarderen. Bo Svenström weet dat talent in Wie zonder zonde is weer ten volle te benutten. Hij weet de lezer per deel van het boek te overtuigen van een andere dader. De verdeling van het boek in een drieluik is niet zo duidelijk (zowel qua verhaallijn als qua schrijfstijl) als in Wie zint op wraak, dat is jammer. Ook zijn veel trucjes hetzelfde waardoor het verassingselement minder groot is. 

Je moet echt even door het begin heen maar dan blijft er een heel leuk verhaal over. Het verhaal is heel anders dan Wie zint op wraak, maar de spanning blijft. Helaas herken je Bo Svenström zijn trucjes en misleidingen na een tijdje, waardoor het verhaal minder verassend is. Ook is het tijdverloop in het begin heel chaotisch wat voor lichte irritatie zorgt. De personages zijn echter verbeterd en het verhaal zelf zit goed in elkaar. 

Recensie: Wie zonder zonde is - Bo Svenström