Alex M. en de Boeken van de Nacht - J.A. White RECENSIE

Recensie: Alex M. en de Boeken van de Nacht - J.A. White

Alex M. schrijft griezelverhalen, maar omdat dat maakt dat hij zich op school een buitenbeentje voelt, besluit hij zijn schriften met verhalen te verbranden in de kelder van het flatgebouw waar hij woont. De lift blijft steken op de vierde verdieping en iets trekt hem naar een huis. Daar kijkt iemand naar zijn lievelingsfilm, het is onweerstaanbaar en hij gaat naar binnen. Als lezer kom je er al snel achter dat er magie in het spel is en Alex in een betoverd huis bij een heks terecht is gekomen. De heks houdt van griezelverhalen en door maar iedere avond een zelfgeschreven verhaal voor te lezen, weet Alex in relatieve veiligheid te blijven.

De beste typering van Alex M. en de Boeken van de Nacht is de quote van Publishers Weekly op de achterkant van het boek: 'een slimme mix van Hans en Grietje en 1001 nacht'. Alex is bij de heks Natascha, in een bekend sprookje terechtgekomen. Natascha wil wel dat hij zich zinvol maakt, als hij niet nuttig is, kan ze hem net zo goed betoveren en op zoek gaan naar het volgende kind. Net als Sheherazade, die ook in het boek wordt genoemd, vertelt Alex elke avond een verhaal aan de heks. Natascha heeft een kat, Lenore, die het doen en laten van Alex nauwlettend in de gaten houdt. Maar Natascha gaat niet echt liefdevol met Lenore om.

In het huis woont nog iemand, het meisje Yasmin. Zij is verantwoordelijk voor het verzorgen van de planten, waar Natascha magische oliën van maakt, drankjes zijn zo uit de tijd... De planten zijn een verhaal apart, je waant je in de kas waar Harry Potter Kruidenkunde volgt, of in de kas van de Magische Apotheek: bijzondere en onbekende planten die je goed moet verzorgen om gevaarlijke situaties te voorkomen. 

Op de cover van het boek staat ook dat het een 'griezelverhaal' is. Uit deze term blijkt maar weer eens hoe gevoelig dit soort woorden voor interpretatie zijn. Je kan het interpreteren als horrorachtig, wat dit boek totaal niet is, of gewoon (erg) spannend, wat meer bij Alex M. en de Boeken van de Nacht past. White heeft vooral een nieuwe bewerking van een bekend sprookje geschreven en sprookjes zijn nu eenmaal meestal niet echt gezellig. Griezelig is misschien ook juist wel de goede term. Het verhaal is namelijk best spannend, misschien voor wat jongere kinderen op punten ook wel eng. Maar vergeet niet, het is een sprookje...!

De combinatie van twee bekende verhalen is interessant en leidt tot een boeiend verhaal. Het einde gaat net een beetje te snel, het allerlaatste hoofdstuk is enerzijds nodig om het verhaal goed af te ronden, maar had wat uitgebreider mogen zijn.

J.A. White heeft een boek geschreven dat lekker en vlot leest. De hoofdstukken zijn niet al te lang en hebben intrigerende titels, zoals 'Het meisje dat achter de eenhoorn aanging' en 'Van die schaduwen met tanden'. Het boek is voor wat betreft leesniveau geschikt voor goede lezers vanaf een jaar of tien. Ze moeten wel van spannende verhalen houden en een beetje open staan voor magie en fantasierijke situaties.

Recensie: Alex M. en de Boeken van de Nacht - J.A. White