Het licht van die dagen - Stephan Abarbanell  RECENSIE

Recensie: Het licht van die dagen - Stephan Abarbanell 

Nadat zijn carrière in de VS tot een abrupte stop is gekomen, keert de Duitse arts Robert Landauer terug naar Duitsland om zijn leven weer op te pakken. Daar heeft hij een toevallige ontmoeting met Fouad Tamimi, met wie hij een verleden blijkt te delen. Tamimi vraagt Landauer op zoek te gaan naar zijn vroegere geliefde Sahira, die hij achter moest laten toen hij Libanon ontvluchtte tijdens de oorlog. Landauer vertrekt naar het Midden-Oosten, waar de zoektocht naar Sahira ook herinneringen aan zijn eigen tijd in Israël naar boven brengt.

'Ik ben dol op boeken, vooral van schrijvers met onuitsprekelijke namen', laat Stephan Abarbanell een personage zeggen in zijn boek Het licht van die dagen. Een citaat dat misschien wel beter bij zijn nieuwste boek past dan de schrijver in eerste instantie bedoeld had. Abarbanell is misschien niet heel lastig uit te spreken, een bijzondere naam op de cover van een boeiend boek is het wel. Ook lees je er niet direct aan af dat het om een Duitse auteur gaat met een fascinatie voor het Midden-Oosten. Want na Morgenland over een Joodse vrouw die actief is in het verzet in Palestina en op een missie naar Duitsland gestuurd wordt, gaat zijn tweede boek over een omgekeerde zoektocht.

In Het licht van die dagen verweeft Abarbanell verschillende verhalen van verschillende personages, die ook nog eens spelen in verschillende tijden en landen. Centraal staat de oorlog aan de Israelisch-Libanese grens in 1982, maar het speelt ook in Berlijn in 2015 en op veel momenten en plaatsen daartussen en zelfs ook na. Dat betekent vooral in de eerste paar hoofdstukken dat Abarbanell een flink kader op te bouwen heeft. Zo zit je in hoofdstuk zeven al in een verhaal in een verhaal in een verhaal, en als je de voorafgaande flash-back meerekent, is dat niet eens de eerste keer. Het maakt dat Het licht van die dagen wat houterig van start gaat. Ook bijvoorbeeld door de overdreven vlotte introductie van 'een onbekende vrouw', waarvan je direct kunt voorspellen dat ze niet lang onbekend zal blijven en ook best nog wel eens een heel belangrijk personage kan gaan worden.

Maar naarmate het kader beter staat, wordt Het licht van die dagen steeds interessanter. Abarbanell geeft blijk van veel kennis van de geschiedenis van een regio die voor veel West-Europeanen niet echt bekend zal zijn, en die ook best ingewikkeld is door alle verschillende belangen die er spelen. Maar hij kan hier boeiend over schrijven, waardoor je als lezer absoluut het idee hebt meer inzicht te krijgen in landen die ook nu nog regelmatig in het nieuws zijn. En ondertussen lees je ook nog eens een zich langzaam ontvouwend, spannend bijna-detective-achtig verhaal.

Toch blijft Het licht van die dagen ergens een beetje te afstandelijk, ondanks het mysterie waar het boek om draait dat uiteindelijk met name de persoonlijke geschiedenis van de personages blootlegt. Gelukkig is Abarbanell wel een boeiend verteller. Zijn taalgebruik (in de Nederlandse vertaling) is mooi en de zinnen een plezier om te lezen. Mede hierdoor wordt het langzaam toch steeds lastiger dit boek weg te leggen. Dat mooie taalgebruik maakt echter niet dat de personages en plaatsen tot leven komen. Maar fijn lezen is het wel. En dat zijn uiteindelijk wel de betere geschiedenislessen!

Recensie: Het licht van die dagen - Stephan Abarbanell