Ottilie en de monstermacht - Rhiannon Williams RECENSIE

Recensie: Ottilie en de monstermacht - Rhiannon Williams

Nadat Ottilie als eerste meisje ooit een drochtenjager is geworden, lijkt haar avontuur pas net te beginnen. Hoewel ze geen geheimen voor haar vrienden wil hebben, kan ze toch niet alles met hen delen en dat drukt zwaar op haar schouders. Ze probeert haar rekrutenjaar zo goed mogelijk te voltooien en ondertussen de mysterieuze gebeurtenissen in en rondom Fort Fiori te plaatsen.

Ottilie en de monstermacht is het tweede deel over de avonturen van Ottilie. Zelf heb ik eerst deel 2 gelezen en daarna pas deel 1. Het verhaal is heel moeilijk om te begrijpen zonder deel 1. Want Rhiannon Williams schrijft verder waar ze gebleven is. Dit betekent dat ze geen uitgebreide omschrijvingen geeft van wat ze in deel 1 al heeft beschreven. Hierdoor wordt er veel van je eigen fantasie gevraagd. Natuurlijk is het helemaal niet erg als dat een beetje het geval is, maar nu is het soms wel heel veel. Ottilie vliegt bijvoorbeeld op Zweversluipers. Later in het verhaal van Ottilie en de monstermacht worden deze wezens vergeleken met roofdieren, maar als je naar de cover kijkt, lijkt het wezen meer op een katachtige met vleugels. 

Ook hebben de vrienden van Ottilie lastige namen. Zo heet een van haar beste vrienden Zoef en haar broer Wallie. Pas later in het verhaal van Ottilie en de monstermacht ontdek je dat dit eigenlijk bijnamen zijn. Sommige zijn logisch, zoals Leo en Leonard. Maar anderen zijn best lastig, zo heet Perry eigenlijk Noël. 

Omdat de namen in Ottilie en de monstermacht niet heel erg voor de hand liggend zijn, er veel verschillende personages zijn en er geen uitgebreide omschrijvingen van de omgeving en de wezens zijn, is het soms moeilijk om het verhaal goed te begrijpen. Ik heb daarom ook mijn twijfels bij de advies leeftijd 8-12 jaar. Een gevorderde lezer en/of fantasyfan kan zich waarschijnlijk na een tijdje wel in het verhaal vinden, maar ik kan me goed voorstellen dat anderen daar veel moeite mee hebben. Een aanrader zou dan ook zijn om het boek samen te lezen.

Het verhaal trekt zowel jongens als meisjes aan. Ook al staat Ottilie als meisje in de hoofdrol, de combinatie van het jagen, de fantasiewezens en de grote rol van haar vrienden zorgen ervoor dat het verhaal zowel voor jongens als meisjes aansprekend is. De spanning wordt heel goed opgebouwd en daardoor is het boek ook voor jongens en meiden ouder dan 12 echt een aanrader. Het boek heeft een normaal lettertype en geen plaatjes, ook heeft het boek een normaal formaat (330 bladzijdes). Hierdoor spreekt het boek ook tieners en oudere fantasyliefhebbers aan.

Rhiannon Williams heeft de avonturen van Ottilie in een drieluik geschreven. Dit moet je niet zien als een serie, maar eigenlijk als een doorlopend verhaal. Zoals al eerder gezegd is het begin niet inleidend, maar val je er middenin. Ook het einde is geen echt einde. Bij een serie blijft er meestal wel een deel van het einde open (voor het vervolg), maar is het huidige probleem meestal wel opgelost. In Ottilie en de monstermacht is het probleem op het einde nog niet de wereld uit, zelfs niet een klein beetje. Toch sluit het verhaal op het allerlaatste moment tevreden af. Al mis je de echte voldoening, omdat het verhaal nog lang niet uit is. Je kan dan ook niet anders dan met smacht wachten op dat derde en laatste deel, Ottilie en de welkende wereld.

Kortom, voor iedere fantasyliefhebber met een groot inlevingsvermogen is Ottilie en de monstermacht echt een aanrader. Het verhaal is divers, verassend en spannend wat de ultieme combinatie is om te genieten van de avonturen van Ottilie!

Recensie: Ottilie en de monstermacht - Rhiannon Williams