De onzichtbaren - Roy Jacobsen RECENSIE

Recensie: De onzichtbaren - Roy Jacobsen

De onzichtbaren is het eerste deel van een trilogie die zich afspeelt op het fictieve Noorse eiland Barrøy. Deze roman speelt zich af in het begin van de 20ste eeuw en geeft ons een inkijk in het dagelijkse leven van de familie Barrøy. Een leven dat sterk bepaald wordt door het eiland en de woeste natuur.  

Roy Jacobsen weet in deze roman zeer beeldend te schrijven over het alledaagse, ruwe leven op een geïsoleerd Noors eiland. De eilanders zijn voor hun overleving afhankelijk van de grillen van de natuur. In de winter wordt beschreven hoe er stormen zijn waardoor ze dagenlang niet uit huis kunnen komen en binnen bijna bevriezen. In de heetste zomers moet de familie putten van meters diep graven om grondwater te kunnen filteren en te kunnen drinken om te overleven. Dit is vandaag de dag moeilijk voor te stellen, maar dit was en is soms nog steeds bittere realiteit voor de eilanders. Het laat de lezer wel nadenken over het luxueuze leven dat wij leiden. Daarnaast wordt het dagelijkse leven van de familie Barrøy uitgebreid beschreven, van het alledaagse tot de grote momenten in het leven, van hoop tot tragedie.  

In de eerste helft van de onzichtbaren bouwt het verhaal zich vrij traag op en lijkt er weinig te gebeuren. Dat wordt echter ruimschoots goed gemaakt in de tweede helft, waar tragedische gebeurtenissen zich in snel tempo opvolgen. We volgen het hoofdpersonage Ingrid Barrøy van haar kindertijd tot ze een volwassen vrouw wordt. Naarmate ze opgroeit zien we hoe ze steeds meer worstelt met zowel de alledaagse uitdagingen van het opgroeien als met de vele tragedische gebeurtenissen die zich afspelen. Het gevolg van die gebeurtenissen is dat Ingrid gedwongen wordt om de verantwoordelijkheid van het hele eiland op zich te nemen en te zorgen voor het hele gezin. Een feit dat des te opmerkelijk is omdat ook in het 20ste eeuwse Noorwegen vrouwen duidelijk ondergeschikt waren aan mannen. Zo wordt in de onzichtbaren aangehaald dat vrouwen geen recht hebben op een stoel, ze moeten blijven staan. Hoewel het eerder een fictief voorbeeld blijkt te zijn, zijn er in de hele roman duidelijke voorbeelden te vinden van de tijdsgeest waarin de vrouw onderworpen is aan de man.   

De schrijfstijl van Roy Jacobsen is erg beeldend. Je kan je heel goed inleven in de barre weersomstandigheden door de rijke natuurbeschrijvingen die gegeven worden. Daarnaast zijn er regelmatig pöetische zinnen te vinden die letterlijk adembenemend zijn en je zo wilt onderlijnen. De schrijfstijl die in de onzichtbaren gehanteerd wordt is echter niet voor iedereen weggelegd. De uitgebreide natuurbeschrijvingen en beschrijvingen van de alledaagse technische handelingen op het eiland zorgen ervoor dat er ingeboet wordt aan het tempo van het verhaal. Het verhaal komt vrij traag op gang en lijkt daardoor langdradig te zijn. Dit maakt de onzichtbaren een minder geschikt boek voor lezers die houden van een goed schrijftempo. Daarnaast worden de personages in het begin niet heel duidelijk toegelicht waardoor het een paar hoofdstukken duurt vooraleer je doorhebt hoe de familieverhoudingen in elkaar zitten.  

Kortom, De onzichtbaren is een beeldende roman over het leven op een Noors eiland. Perfect voor liefhebbers van uitgebreide natuurbeschrijvingen, en die een verhaal kunnen waarderen waar de klemtoon eerder gelegd wordt op de ontwikkeling van de personages en gedetailleerde beschrijvingen dan op gebeurtenissen en plot.

Recensie: De onzichtbaren - Roy Jacobsen