• onze waardering

Slapen in een zee van sterren - Christopher Paolini RECENSIE

Recensie: Slapen in een zee van sterren - Christopher Paolini

Christopher Paolini Slapen in een zee van sterren is het nieuwe lang verwachte boek van deze Amerikaanse auteur, die wij allemaal kennen van de Erfgoed reeks. 

Toekomst jaar 2257: Xenobiologe Kira Navárez werkt al jaren op afgelegen planeten. Ze reist met haar team door heel het heelal om te kijken of planeten geschikt zijn om te koloniseren voor mensen. Kira onderzoekt buitenaardse levensvormen; xeno's. Als ze op een dag op verzoek van haar verloofde Alan helpt om een neergestorte drone op te halen, valt ze in een diep gat en daar ontdekt ze een ruïne van een oude verdwenen intelligentie. Ze is echter hard gevallen en half verdoofd merkt ze dat een onbekende entiteit haar pak binnendringt. Daarna raakt ze buiten bewustzijn. Ze wordt in cryo slaap (ingevroren coma) gehouden om te genezen. Eenmaal weer bij kennis, lijkt alles in orde, tot er iets gebeurt, waardoor Kira in paniek raakt en dan blijkt dat haar lichaam bedekt wordt door de entiteit die haar kost wat kost wil beschermen. Die actie duwt Kira helemaal in stress en als haar collega's haar in bedwang willen houden, vat de entiteit dat op als een aanval op Kira en het slaat terug, waarbij het Alan en een aantal collega's dood. Kira wordt weggehaald en afgevoerd in een ruimteschip om verder onderzocht te worden, maar niet lang nadat ze aan boord is wordt het ruimteschip aangevallen door aliens in de vorm van zeer geavanceerde beesten die op kwallen en krabben lijken, maar die technisch de mens ver vooruit blijken te zijn. 

De entiteit vormt inmiddels een soort beschermend pak rond Kira's lichaam en dankzij dit pak weet ze de catastrofe die zowel het menselijke ruimteschip, als het alien ruimteschip verwoest te overleven. Ze wordt uiteindelijk opgepikt door een vrachtschip: de Caracole van scheepsbrein Gregorovich en zijn kapitein Salvo Falconi met zijn bonte crew. Het pak is een levend wezen, dat langzaam maar zeker versmelt met Kira, zowel lichamelijk als geestelijk. Het heeft een naam: Het Zachte Mes. Door een onbewuste actie van Kira en het Zachte Mes blijkt dat er inmiddels een hele interstellaire oorlog is ontketend waarbij Mensen, Kwallen en een nieuw totaal onbekend monsterlijk ras, de Verdorvenen genoemd, betrokken zijn. Kira met haar alter ego het Zachte Mes blijken de sleutel tot de oplossing te zijn...

Christofer Paolini Slapen in een zee van sterren is een zeer indrukwekkend boek geworden, dat mij persoonlijk helemaal ingepakt heeft. Het speelt zich af in de menselijke toekomst en is letterlijk een science fiction verhaal, gebaseerd op wetenschap en techniek dus. De mens heeft de Faster than light techniek ontwikkeld, waarmee ruimtereizen sneller dan licht gaat, terwijl mensen in cryo slaap gaan: 'Slapen in de zee van sterren...' Ze hebben gen-aanpassingen ontwikkeld en terra vorming, waardoor men verder weg kan reizen in korte tijd door heel de Melkweg en planeten bewoonbaar kunnen maken voor kolonisatie. In al die eeuwen hebben ze echter nooit andere intelligente vormen ontmoet. Ze hebben wel ruïnes en artefacten gevonden van een oude lang verdwenen beschaving, maar dat was het dan. En nu van het ene op het andere moment, maken ze voor het eerst kennis met aliens en hebben ze binnen een aantal maanden gelijk een oorlog, waar ze eigenlijk niet van weten wat de reden is... 

Het is zondermeer briljant hoe Paolini de toekomst van het menselijk ras en het hele Universum er omheen gecreëerd heeft. Ontzettend realistisch en bijna wetenschappelijk onderbouwt. Hij heeft zondermeer heel goed nagedacht en gedegen onderzoek gedaan, om alles ook kloppend en geloofwaardig te maken. Van technische toepassingen, tot menselijke evoluties en beschrijving van de buitenaardse rassen en de situaties waarin de hoofdpersonen verzeild raken. Echt alles klopt gewoon! Gaandeweg verweeft Paolini de uitleg van de toepassingen en verklaringen over het verloop van de situaties door het verhaal en voegt hij ook nieuwe elementen toe, zonder dat het belerend is of 'too much'. Het is gewoon onderdeel van het verhaal, opgenomen in de stroom van dit verhaal. Voor de lezer verklaart het direct heel veel en je komt dus eigenlijk nooit op een punt dat je je afvraagt wat er nu eigenlijk bedoeld wordt. Christofer Paolini neemt de tijd om alles uitgebreid te beschrijven. Het maakt het verhaal van Slapen in een zee van sterren ontzettend gedetailleerd, maar nooit langdradig. Bijna 900 bladzijden vervelen geen seconde! 

Christofer Paolini heeft Slapen in een zee van sterren bijna geschreven als een film en zo leest het ook. Je ziet de gebeurtenissen gewoon voor je en blijft geboeid lezen en kijken! De personages zijn ook fantastisch. Hoofdpersoon Kira is een geloofwaardig, zeer sterk karakter. Kwetsbaar, maar ook met doorzettingsvermogen. Haar handelen is heel geloofwaardig. Paolini laat haar een logische ontwikkeling doormaken. Hij laat haar een moeilijke weg volgen, maar ze groeit in haar handelen en in haar symbiose met het Zachte Mes. Ze leren elkaar vertrouwen. Kira gaat inzien dat het Zachte Mes niet alleen bescherming en een wapen is, maar ook de basis van creatie en van leven en dat leidt tot ongekende mogelijkheden. De overige personages zijn niet zomaar toevoegingen, maar stuk voor stuk perfect voor het verloop van het verhaal. Boeiende figuren met elk een eigen karakter en een eigen uitgewerkte achtergrond, die in de loop van het verhaal zich ook ontwikkelen. Het team van de Caracole wordt Kira's familie en steunt haar gedurende al haar moeilijke situaties en reizen. De ongrijpbare kapitein Falconi, die achteraf toch een klein hartje heeft, maar die nooit de praktische kant van het leven uit het oog verliest. Eerste officier Nielsen, een wat stugge vrouw die echter snel ontdooit en een onverwachte kant van zichzelf aan Kira laat zien. De pittige vechtlustige Sparrow, partner van de kolossale Koreaanse machine chef, Hwa-jung. De verlegen scheepsarts Vishal en de jonge knul Trig. Allemaal boeiende personages. Zoals gezegd, Slapen in een zee van sterren is filmisch en je legt gelijk associaties met films als Starship Troopers, Battlestar Galactica en Serenity. 

Christofer Paolini's schrijfstijl is heerlijk vloeiend, met humor en pit. De dialogen zijn helder, duidelijk én uitgebreid, maar toch zit er energie en vaart in het verhaal. De Erfgoedserie, die een echte Fantasy serie is, was al goed en boeiend. Het zat goed in elkaar. Je kon ook de ontwikkeling van Paolini zelf, die de reeks begon te schrijven toen hij 15 jaar was en het eindigde op zijn 21ste, volgen in de opbouw van deze fantasy reeks. Zijn boek De vork, de heks en de draak, dat een aantal jaar later als vervolg kwam vond ik persoonlijk echter heel teleurstellend. Bijna kinderlijk en nogal warrig. Een bundel korte verhalen die terug grepen naar de Erfgoed serie, maar die geen van de beloften ook maar enigszins waar maakte. Maar met Slapen in een zee van sterren is Christofer Paolini weer helemaal terug en zelfs beter! 

Het boek is opgedeeld in 6 delen. Het begint met de subtitel: een Fractalverse roman. Een fractal is een meetkundig figuur dat diverse herhalingen, uitbreidingen en variaties van dezelfde vorm bevat. Verder een inhoudsopgave en kaarten. Door heel de inhoud heen zijn er nog meer kaarten en afbeeldingen. De FTL reizen zijn opgenomen en beschreven in hoofstukken die Paolini 'Exeunt' noemt...de periodes van 'slapen in een zee van sterren'. Aan het einde van Slapen in een zee van sterren is een addendum opgenomen, waarin vier appendices staan. Hierin wordt de gevechtsvoering met ruimteschepen besproken en de FTL techniek. Heerlijk pseudo wetenschappelijk voor de echte science fiction freaks onder ons. Verder is er onder andere een verklarende woordenlijst opgenomen en een tijdlijn waarin je de ontwikkeling van de toekomst kunt volgen. Paolini sluit af met een uitgebreid nawoord. De fans van de Erfgoed reeks weten dat Paolini altijd verborgen dingetjes in zijn boeken verwerkt. In de Erfgoed reeks zitten opmerkingen die als je Slapen in een zee van sterren leest, ineens een connectie maken met elkaar. Dit bevestigt Paolini ook in zijn nawoord. 

Het blijkt ook dat Paolini een eerste versie van Slapen in een zee van sterren schreef, terwijl hij nog met de Erfgoed reeks bezig was. Dat verklaart dus veel. Het schrijven van Slapen in een zee van sterren heeft Christofer Paolini ruim zes jaar gekost. Schrijven en herschrijven, maar wat een fantastisch resultaat! 

Paolini noemt het zelf een 'Fractalverse' roman en dat doet vermoeden dat Slapen in een zee van sterren misschien wel vervolgen zal krijgen. Het huidige verhaal is goed op zichzelf staand, maar eindigt met mogelijkheden voor vervolg.... Persoonlijk zou ik dat zeker toejuichen! 

Om al het voorgaande geef ik dit boek van Christofer Paolini Slapen in een zee van sterren zeker 5 hartjes. Een roman die verrast, je inpakt en niet meer loslaat. In één woord: geweldig!

Recensie: Slapen in een zee van sterren - Christopher Paolini

Slapen in een zee van sterren

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Na de briljante middeleeuwse Erfgoed-serie waagt Paolini zich nu aan fictie van de toekomst

    Kira Navárez werkt als xenobioloog op een ruimteschip. Het is haar taak om nog niet gekoloniseerde planeten te inventariseren en te kijken of ze bruikbaar zijn voor mensen. Na jaren trouwe dienst is Kira het constante ruimtereizen en gescheiden zijn van haar vriend Alan zat. Ze is klaar om haar carrière vaarwel te zeggen en te gaan settelen.

    Voor het zover is, heeft Kira echter nog een laatste planeet te inventariseren. Het is een routinemissie en ze is als het goed is binnen een paar dagen terug bij Alan. Maar eenmaal op de planeet aangekomen gaat het mis. Kira valt, scheurt haar beschermende pak en raakt per ongeluk een onbekend object aan – het gevaarlijkste wat je tijdens de exploratiemissie kan overkomen. Niet veel later wordt ze gevonden door een -collega en mee teruggenomen naar het ruimteschip. Maar er is iets in haar gewekt… Nog op de ziekenboeg neemt datgene wat zich in Kira heeft genesteld de controle over en stort zich op haar collega's. Kira is de enige overlevende. Al haar vrienden en collega's zijn dood. Zo -begint een intergalactische race tegen de klok om de kracht die in Kira huist een halt toe te roepen – en te ontdekken wie erachter zit.

     

Meer info

Toegevoegd door:

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • How to: een geweldige recensie schrijven in 9 heldere stappen

  • Recensie: De zeven zussen

  • Gezocht: recensenten

  • Recensie: Match

  • Gegijzeld - Chinouk Thijssen

Zoek in artikelen