Floppy heeft het licht gezien - P.P. van Cauwenbergh RECENSIE

Recensie: Floppy heeft het licht gezien - P.P. van Cauwenbergh

In Floppy heeft het licht gezien volgen we de ik-persoon, Diederik Floppy van 17 jaar oud. Hij is op zoek naar zichzelf en op zoek naar de waarheid.  Floppy woont bij zijn moeder, zijn vader is ervandoor met zijn ‘snolletje’, zoals zijn moeder het zegt. Als Floppy een nieuwe leraar krijgt, meneer Bonny, krijgt de klas van hem een hele bijzondere opdracht. Floppy raakt hiervan in de war. Hij moet de waarheid zoeken , maar wat is de waarheid? En wie is Floppy zelf eigenlijk? Hij gaat op zoek naar iemand die antwoord kan geven op deze belangrijke vragen.

Floppy heeft het licht gezien is een apart verhaal, dat werkelijk alle kanten uit vliegt. Dieter Floppy is een beetje een pestkop. Echt een gevalletje grote bek, maar een klein hartje. Hij krijgt te dealen met de grote vragen van het leven. Maar is daar eigenlijk wel een antwoord op? Floppy heeft het licht gezien geeft deze zoektocht weer in soms lastige bewoordingen, maar ook humor is inhet boek niet vreemd.

Wat het boek lastig te lezen maakt, is dat er niet wordt aangegeven wanneer wie wanneer wat zegt. Er worden geen aanhalingstekens gebruikt. Het is dus soms gissen wanneer je te maken hebt met de gedachtegangen van Floppy of met een dialoog. Hierdoor moet je soms even terug lezen, om te checken hoe de tekst bedoeld is. Dit is jammer, want het remt het verhaal en het is gewoon lastig lezen.

Schrijver P.P. Van Cauwenbergh heeft de personen in het boek namen gegeven die je als lezer niet snel zal vergeten. Ze lezen niet gemakkelijk, maar vergeten zal je ze niet. Wat te denken van de twee vrienden van Floppy: Avondroodt en Bollema? Of de nieuwe leraar Carmichael Bonny van Rattenborgh III, die zich gelukkig meneer Bonny noemt in het verhaal. En dan hebben we ook nog Pastoor Von Apfelstrudel. De namen suggereren dat je het verhaal misschien niet al te serieus moet nemen. Maar dat rijmt weer niet met de manier waarop het geschreven is, poëtisch met veel diepgang.

‘Hoe meer we naar de verhalen en inzichten van Pjotr luisterden, des te groter groeide het verlangen naar waarheid, puurheid en liefde. Op een dag, zwoer Jacky plechtig, zijn we net als Pjotr, bevrijd van de eb en vloed van het leven in de derde dimensie, en kunnen we zonder beperkingen rondwaren in de vierde.’(p.79)

P.P. Van Cauwenbergh heeft met Floppy heeft het licht gezien een Young-Adult geschreven voor de goede lezer vanaf 15 jaar, die niet vies is van een beetje filosoferen. Het is een boek waar je je volle aandacht bij moet houden. En dan nog is het lastig het verhaal aan een ander na te vertellen. De illustraties in het boek zijn dan weer vrij kinderachtig. Ook als je naar de omslag kijkt, dan denk je dat het een boek is voor kinderen van een jaar of negen.

Floppy heeft het licht gezien is een bijzondere roman. De humor maakt het soms lastig te lezen verhaal, toch wat lichter. Maar of het de pubers van 15 jaar en ouder tot het einde kan boeien is de vraag.

Recensie: Floppy heeft het licht gezien - P.P. van Cauwenbergh