Moeder, dochter, minnares - Heleen van Royen  RECENSIE

Recensie: Moeder, dochter, minnares - Heleen van Royen 

Na twintig jaar schrijverschap geeft Heleen van Royen ons een inkijkje in haar leven met haar boek, Moeder, dochter, minnares. Ze omschrijft het zelf als een ode aan het leven, liefde en lust en dat maakt ze helemaal waar. Alle drie komen ze aan bod in deze bundel vol met korte verhalen en columns. 

Het boek is verdeeld in 6 delen waarin we lezen over Heleen als schrijfster, dochter, moeder, minnares, vrouw en vriendin. Deze zes delen zijn opgedeeld in korte hoofdstukken waarin je afwisselend columns en korte verhalen kunt lezen.  

In het eerste deel lezen we over Heleen als schrijfster, dat veel mensen haar naam wel kennen, maar niet goed kunnen schrijven, en hoe gênant het soms kan zijn als mensen je niet herkennen... Ook lees je over haar avontuur in Dancing with the stars en over haar bekendheid in België.  

Het tweede deel gaat over Heleen als dochter en vertelt ze over hoe het komt dat ze niet bij haar vaders eerste begrafenis was, maar wel bij zijn tweede. Hoe zij leefde met haar dementerende moeder en hoe ze afscheid namen. 

Daarna volgen twee korte verhalen van haar kinderen, want; Het zal je moeder maar zijn! Het zal je moeder maar zijn, die al die boeken schrijft die soms op het randje zijn, of die geposeerd heeft voor de Playboy! Heleen vertelt over haar kijk op bevallingen en over haar gevoelens die loskomen wanneer ze voor het eerst oma zal worden. 

Wanneer we terecht komen bij het gedeelte vanuit de optiek van minnares krijg je soms rode wangen. Heleen van Royen neemt geen blad voor de mond en vertelt in geuren en kleuren een aantal van haar eigen ervaringen en avontuurtjes op het gebied van seks. 

Als vrouw is Heleen ook zeer recht voor haar raap, een vrouw met ballen. Letterlijk en figuurlijk. Ze schrijft over haar borstvergroting, maar ook over haar bezoeken aan de Botox arts. Het laatste gedeelte lezen we over Heleen als vriendin, maar vooral over haar vriendschap met Fadi, de toenmalige vriend van George Michael en hun verhaal. 

Wanneer je begint in het boek merk je meteen dat het heerlijk leest. De vlotte schrijfstijl van Heleen van Royen, maar vooral het feit dat ze geen blad voor haar mond neemt zorgt ervoor dat het boek makkelijk leest. De korte hoofstukken, maar zeker de afwisseling in de verhalen helpen daar ook bij. 

Je leest het boek met een traan en een lach, en soms zelfs met rode oortjes. Je leest herkenbare situaties en je leest verhalen waarvan je je haast niet kan voorstellen dat ze echt gebeurd zijn. Dat alles maakt het een boek wat dichtbij jezelf staat.  

Het gedeelte waarin Heleen vertelt over haar moeder en de vreselijke ziekte waar zij mee worstelt is emotioneel, en ook de begrafenis die ze uitvoerig beschrijft zorgt voor een traantje.  

Ik vond het leuk dat haar kinderen Oliva en Sam aan het woord komen en vertellen hoe het is om een kind te zijn van Heleen van Royen. Want dat kan nog wel eens voor opmerkelijke situaties zorgen.  Ze vertelt uitgebreid over haar relatie met Bart, de toyboy, zoals hij in de media nog wel eens gezien wordt. Ze beschrijft vele gebeurtenissen met hem en vertelt over het seksdagboek wat ze heeft bijgehouden voor haar boek.  

Op het einde beschrijft ze haar ontmoeting met Fadi, die uitgroeit tot vriendschap. Ze schrijft over de ontmoeting met George Michael en de relatie tussen hem en Fadi. Wanneer Fadi zich steeds vreemder gaat gedragen weet Heleen niet goed wat ze ervan moet denken.  Het gevoel dat ze hem wil helpen, maar niet weet hoe.  

Mooi om te lezen is dat Heleen zo eerlijk en direct schrijft. Ze geeft haar mening en durft daar ook voor uit te komen. Ze maakt haar eigen keuzes en beslissingen, gebruikt veel (zelf) humor en geen taboes. Daar houd ik van!  

Van mij krijgt dit boek 4 hartjes, en mag er over 20, of zelfs over 10 jaar best weer een nieuwe jubileumbundel volgen! 

Recensie: Moeder, dochter, minnares - Heleen van Royen