De Grote Tuin - Lola Randl RECENSIE

Recensie: De Grote Tuin - Lola Randl

De Grote Tuin is een roman die aanvoelt alsof je telkens korte verhaaltjes leest. De filmmaakster Lola verhuist van de stad naar een dorp op het platteland. Er worden verschillende kleine en levensgrote onderwerpen aangesneden door een koppeling te maken naar de natuur en het dorp waar Lola nu woont. Ondanks de titel hoef je niet persé van tuinieren te houden om dit boek te gaan lezen. Het geeft voornamelijk antwoord op grote levensvragen waar iedereen mee loopt.

Iedereen in het dorp tuiniert of doet iets met de natuur. Eigenlijk is Lola niet zo van het tuinieren, maar wel van de kortstondige spontane projecten, daarom begint ze zelf met het aanleggen van en tuin en met het schrijven van een boek over tuinieren. De Grote Tuin is dan ook eerder een weerspiegeling van het 'normale'  leven en de struggles die met het leven gepaard gaan, dan een boek over tuinieren. Het boek is leuk geschreven en bevat wel een doorlopende verhaallijn, maar er wordt steeds kort inzoomt op dorpsgenoten, de minnaar of onderdelen van de tuin. Hierdoor leer je steeds meer over de personages en karakters die zich in het leven van Lola begeven.

Lola's moeder weet wel veel van tuinieren en geeft vaak goed bedoeld advies wat Lola natuurlijk niet opvolgt. Zo komt het voor dat ze 's nachts op internet gewoon alle planten besteld heeft die ze wilde hebben, terwijl deze helemaal niet in de tuin kunnen overleven. Daarnaast komen er ook steeds meer dieren bij waar ze eigenlijk niet goed weet wat ze ermee moet doen. Haar motto is dan ook een beetje: gewoon doen, we zien het daarna wel weer. Dit zorgt voor allerlei hilariteit en problemen. Hierdoor is het alleen niet echt een boek dat je direct door wilt lezen, omdat het niet echt naar een einde of plot toewerkt.

Hoe verder je komt in De Grote Tuin, hoe meer je erachter komt dat elk personage zijn eigen problemen heeft en vooral Lola zelf best een ingewikkeld karakter is. Je komt erachter dat iedereen zijn eigen manier heeft om met deze problemen te dealen. Zo gaat haar moeder tuinieren, gebruikt haar man de struisvogeltactiek en doet alsof er nooit iets aan de hand is en grijpt zij zelf terug op seks of wilde nieuwe ideeën en plannen, om van hun eigen problemen te ontsnappen. Telkens worden er hierbij associaties gelegd tussen eigenschappen van de natuur of de tuin.

Het is duidelijk een Duits boek, met veel verwijzingen naar de DDR, Duitse plaatsen en begrippen. Dit kan soms wat verwarrend overkomen en je moet hier echt even doorheen kunnen lezen. De droge humor in De Grote Tuin, maakt veel goed, maar soms is het een uitdaging om door te blijven lezen. De Grote Tuin is een boek die je er af en toe eens bij pakt om een stukje verder te lezen, maar doordat het geen spannend plot heeft of er informatie wordt weggehouden is het geen echte doorlezer.  Wel is het grappig geschreven en is het mooi om te zien hoe de dingen die in de natuur gebeuren net zo goed van toepassing zijn op het dagelijks leven. Wil je gepakt worden door een spannend verhaal die je in een handomdraai uit leest? Dan zou ik deze even lekker laten gaan.

Recensie: De Grote Tuin - Lola Randl