Het hondenpark - Sofie Oksanen RECENSIE

Recensie: Het hondenpark - Sofie Oksanen

Als jong meisje had Olenka maar één droom: weg! Weg uit het arme en corrupte Oekraïne, waar haar vader als mijnwerker is overleden. Ze vindt haar uitweg als model in Parijs en laat haar moeder en tante alleen achter. Maar haar ontmoeting met de Westerse wereld is een flop en ze keert met hangende pootjes terug naar huis. Toch weet ze zichzelf weer op te werken in een nieuwe wereld. Als coördinator lijkt ze leven en dood in haar handen te hebben, maar wie keert zich tegen haar?

De Finse Sofie Oksanen is zelf opgegroeid in de verdeeldheid van een Fins/Estisch gezin, dat haar ten goede komt in het creëren van een setting van de jeugd van Olenka. Ze weet in één verhaal vele thema's aan te spreken en op een unieke wijze te combineren. Omdat ze precies weet waar ze over schrijft, komen de omgeving en de sfeer heel realistisch en begrijpelijk over, ondanks dat het voor menig lezer een ver-van-mijn-bed-show is.

Toch is Het hondenpark geen daverend succes. De insteek van het verhaal is overduidelijk: een thriller waarbij de lezer steeds een minuscule hoeveelheid informatie krijgt zodat langzaam maar zeker alle puzzelstukjes op hun plaats vallen. Met de nadruk op langzaam en (on)zeker. Sofie Oksanen balanceert in Het hondenpark op de gevaarlijke grens tussen spanning om de aandacht vast te houden en zo vaag dat er met geen mogelijkheid door het verhaal heen is te komen. En die laatste lijkt soms de overhand te krijgen.

Deze veelgebruikte opzet voor een thriller kan ontzettend succesvol zijn, mits er een kader wordt geschetst of om in de bewoording van een puzzel te blijven de randstukjes zijn gegeven. En zo komen wij bij de zeker uit langzaam en zeker, maar helaas blijft die zekerheid de lezer verschuldigd. Het hondenpark is onduidelijk en de verschillende tijden (1992 tot en met 2010 en 2016) en plaatsen wisselen elkaar in een rap tempo af. Enige topografische kennis van Oost-Europa is dan ook geen overbodige luxe. 

Halverwege het verhaal wordt een "jij" aangesproken en later blijkt dat Het hondenpark eigenlijk één lange brief aan "jou" is. Een brief waarin een bepaalde spanning wordt opgebouwd en verwachtingen worden geschept, die niet waar worden gemaakt. Olenka's modellencarrière zou zijn uitgelopen tot een fiasco, maar de omvang blijkt uiteindelijk toch wel mee te vallen. Ook het verhaal van Oleh blijft een beetje zweven tussen alle informatie in. 

Het meest teleurstellende is toch het einde. In die laatste honderd bladzijden begint het verhaal eindelijk vorm en tempo aan te nemen en neemt de langverwachte spanning bij de lezer toe. Het einde zelf voelt een beetje onaf en abrupt, ondanks dat er wel naartoe werd gewerkt. Na 430 bladzijden informatie te hebben verzameld, werd het wat mij betreft tijd voor actie.

Kan je Het hondenpark dan maar beter laten liggen? Nee, dat zou zonde zijn. Sofie Oksanen is een goede schrijfster en in sommige passages is haar talent echt zichtbaar. De aangehaalde thema's zijn verfrissend en alle ingrediënten zijn aanwezig voor een goede psychische thriller. Toch voeren wat mij betreft het langzame tempo, het cryptische kader en de niet-waargemaakte verwachtingen de boventoon. Het hondenpark is jammer genoeg te veel gericht op het plot en te weinig op leesgenot.

Recensie: Het hondenpark - Sofie Oksanen