Het Glazen Koninkrijk - Lawrence Osborne RECENSIE

Recensie: Het Glazen Koninkrijk - Lawrence Osborne

Sarah heeft altijd het leven van een grijze muis geleefd: onopvallend, gewoon en misschien zelfs wel een beetje ongelukkig. Ze vindt haar heil in de boeken van een oude schrijfster en maakt een plan. Maar haar plan heeft geen doordacht einde en zo komt ze uit in het Koninkrijk een prachtig, vervallen pand in Bangkok in eigendom van de welgestelde familie Lim. Om haar dagen te slijten sluit ze vriendschap met Mali en haar eigengereide vriendinnen. Ieder met z'n eigen geheimen. Als de staatsgreep nadert en spanningen toenemen is de vraag of Sarah haar eigen doodsvonnis heeft getekend?

De frisse en een beetje mysterieuze omslag van Het Glazen Koninkrijk beloven veel goeds. Geld, macht en een verboden vriendschap. Het lijkt alsof Lawrence Osborne een succesvolle mix heeft gekozen met de raadselachtige setting van Bangkok. Een stad vol spanningen overgeleverd aan het klamme en drukkende klimaat. Een setting waarin natuur en politieke spanningen samenlopen. Toch merkt de lezer daar weinig van. De bewoners van het appartementencomplex van het Koninkrijk leven in hun eigen wereld.

En deze bewoners zijn zeer eigenzinnig. Hoewel het pand ooit de grootste bloei en glorie van het land had moeten weerspiegelen, is het betonnen gebouw met zijn overdadige Europese verwijzingen het toonbeeld van verval. De bewoners waren oorspronkelijk rijke families met weelderige fortuinen, maar tegenwoordig is het de anonimiteit waarmee het Koninkrijk de buitenlanders, de farangs, aantrekt. Zo ook Sarah.

Sarah raakt verstrikt in het web van de eindeloze gangen van de eenheden binnen dit gebouw. Het Glazen Koninkrijk is daarom ook opgebouwd rondom de vraag of Sarah zich een weg eruit weet te vinden. Sarah is een bijzonder karakter. Je komt niet veel over haar te weten en ze is te excentriek om je als lezer mee te kunnen identificeren. Daardoor lukt het niet om een band met haar op te bouwen en haar ontwikkelingen te volgen.

Dat is niet alleen aan de gebrekkige karakterschets te wijten, maar ook aan de schrijfstijl van Lawrence Osborne. Het tempo ligt laag en Lawrence heeft een heel weelderige manier van schrijven. De zinnen zijn lang en er lijkt soms geen touw aan vast te knopen. Hoewel sommige passages zeker als literair en kunstzinnig kunnen worden opgevat, is het meerendeel vaag en overdadig. Dit uit zich heel duidelijk in het volgende citaat: "Het kon verkeerd worden aangezien voor een onbeheersbaar schuldgevoel dat een griezelige verbintenis aanging met de rivier, die wemelde van de groepen waterhyacinten".

Hoewel deze onduidelijke schrijfstijl gecombineerd met de vrij onbekende Thaise cultuur een mysterieuze sfeer creëert, gaat dit ten koste van de kwaliteit van het verhaal. Er wordt veel gesproken vanuit de onjuiste opvattingen van de personages en bewust onuitgesproken dialogen. Hierdoor wordt het verhaal heel onbegrijpelijk. Naarmate Het Glazen Koninkrijk vordert, ontstaat er een soort vreemde spanning die de nieuwsgierigheid van de lezer weet te prikkelen. Gelukkig eindigt het verhaal met een inzichtelijke ontknoping.

Kort samengevat is Het Glazen Koninkrijk een apart verhaal. Het heeft zeker zijn charmes, maar het kost het nodige doorzettingsvermogen om erin mee te gaan. De aantrekkingskracht van de omslag wordt jammer genoeg niet waar gemaakt, maar voor wie een bijzondere, atypische thriller zoekt (en ook nog thuis is in de Thaise cultuur) is Het Glazen Koninkrijk een poging waard.

Recensie: Het Glazen Koninkrijk - Lawrence Osborne