Dodemanstango - Geir Tangens RECENSIE

Recensie: Dodemanstango - Geir Tangens

Met Dodemanstango is het eind gekomen aan Geir Tangens trilogie waarin inspecteur Lotte Skeisvoll en journalist Viljar Gudmundsson de hoofdrollen vertolken. Hert boek speelt zich slechts 4 maanden na de gebeurtenissen uit het voorgaande boek af. In Hartenbreker namen de hoofdpersonages een zware last tot zich waardoor hun geweten aan ze knaagt en hun vriendschap aan een zijden draadje hangt. Wanneer er een gruwelijk toegetakeld lijk in Haugesund wordt aangetroffen, kruisen de paden van Lotte en Viljar zich weer. Maar kunnen zij hun persoonlijke kwesties ver genoeg aan de kant schuiven om zakelijk een team te vormen...? 

Dodemanstango is absoluut niet inventief en is eigenlijk zelfs behoorlijk afgezaagd te noemen. Zéker voor diegenen die veel Scandinavische thrillers lezen. "In deze drie boeken hebben jullie kennis gemaakt met zo'n beetje alle misdaadclichés die er te vinden zijn in de geschiedenis van de moderne Scandinavische misdaadliteratuur. [...] Dit is niet gedaan om de draak te steken met de misdaadliteratuur. Dit is gedaan uit pure liefde.", aldus Tangen. Deze zuivere woorden uit het hart van de auteur vergeven hem het gebrek aan creativiteit. De vlotte pen die twee sympathieke personages omschrijft die zowel geloofwaardig als overdadig zijn, zorgen voor een triller dat maar moeilijk weg te leggen is. Ondanks dat de meeste van de gebeurtenissen al eens (of vaker) voorbij zijn gekomen in andere boeken, strooit de magische pen van de Noor een laagje charme over het vertelsel dat hiermee toch verrassend uit de hoek weet te komen.  

De dilemma's die plaatsvinden in het hoofd van Lotte en Viljar zijn goed omschreven. Ze zijn heel realistisch en tonen het gevecht tussen de duivel en het engeltje die zich op de schouders bevinden bij dubieuze handelingen. Hoewel je zelf waarschijnlijk nooit in zo'n hachelijke situatie terecht zal komen, zorgt de levendige wijze waarop de tweestrijd van gevoelens is neergepend dat deze afstand wordt verkleind en je toch ergens een spoortje van begrip kan tonen. De bijpersonages versterken het gedrag van de hoofdpersonages en dienen daardoor hun doel des te meer. 

Het plot is goed opgebouwd en neemt diverse zijwegen waardoor het boeiend blijft. Maar deze zijtakken worden nooit genomen zonder terug te komen op het hoofdverhaal. Want dat is waar het om draait en Tangen laat zien dat hij de spelregels van dit spelletje goed onder de knie heeft. Niet alleen in Dodemanstango, maar in de gehele trilogie. Hij weet zijn lezers aan zijn letters vast te lijmen. Ook toont hij regelmatig zijn liefde voor boeken en schrijvers. In elk deel doet hij dit op een andere manier, maar ze zijn overduidelijk en hartverwarmend.
Dodemanstango is zeer zeker niet het meest originele boek dat je tussen de thrillers zult vinden, maar het boek weet toch te bekoren. Omdat het een afsluitend deel is, is het aan te raden om de serie op volgorde te lezen. Wanneer je dat doet, is het niet onwaarschijnlijk dat je wordt meegesleurd in de betrekkelijkheid van de auteur en heel wat uurtje leesplezier op het programma krijgt.

Recensie: Dodemanstango - Geir Tangens