Goede buren - Mattias Edvardsson RECENSIE

Recensie: Goede buren - Mattias Edvardsson

Docent Zweeds en psychologie, Mattias Edvardsson, brak internationaal door met zijn thrillerdebuut Een heel gewoon gezin. Daarvoor had hij wel al enkele kinderboeken op zijn conto. Zijn debuut werd geprezen omwille van de bijzondere mix van spanning en dagelijkse beslommeringen. Hij kreeg dan ook prompt het label van rasverteller omwille van het rake neerzetten van onze hedendaagse samenleving. Goede Buren bevestigt die analyse volledig. Opnieuw schrijft hij een spannend en meeslepend verhaal dat ons allemaal kan overkomen.

Na problemen op zijn vorige school verhuizen Micke en zijn gezin vanuit de grote stad naar het piepkleine Köpinge waar hij als gymdocent aan de slag gaat. Ze komen terecht op een woonerf met vier identieke huizen. De kleinschaligheid van de wijk lijkt ideaal voor een nieuwe start. De buren lijken vriendelijk, organiseren gezamenlijke feestjes en lopen vaak bij elkaar binnen. Maar het zijn buren met een handleiding: het oudere echtpaar Ake en Gun-Britt houden alles nauwlettend in de gaten, maar zijn ook de bron van vele roddels en vooroordelen. Onder meer over voormalig model en alcoholverslaafde Jacqueline die haar zoon Fabian maar niet onder controle krijgt. En dan is er nog Ola, de alleenstaande ex-bajesklant, als buitenbeentje.  Waar aanvankelijk alles rozengeur en maneschijn lijkt, vertonen de onderlinge relaties al gauw barsten en ontstaan er onderhuidse spanningen. Tot het moment dat Mickes vrouw Bianca wordt aangereden. Was het een ongeluk of een regelrechte aanslag?

Edvardsson deelt zijn boek op in 71 korte hoofdstukken waarin de lezer telkens het verhaal krijgt vanuit het standpunt van Micke, Jacqueline of Fabian. De auteur maakt sprongen in de tijd, voor of na het ongeluk, en laat die naar elkaar toegroeien om zo uiteindelijk tot de ware toedracht van het ‘ongeluk’ toe te werken. Door gebruik te maken van vertel- en tijdsprongen creëert hij veel spanning. Elke hoofdstukje eindigt met een onverzadigd gevoel bij de lezer waardoor hij absoluut verder wil lezen. De personages zijn zeer goed uitgewerkt, levensecht en zeer geloofwaardig. Dat maakt makkelijker om zich in te leven en empathisch mee te voelen met elk van de karakters. Het zouden zomaar onze buren kunnen zijn. Bovendien speelt Edvardsson ook met diverse maatschappelijk thema’s, zoals alcoholisme, agressie, partnergeweld, autismespectrumstoornissen, … waardoor we de verschillende personages nog beter kunnen begrijpen en acties kunnen verklaren. Soms kan de lezer zich wat ergeren aan bepaalde van die acties, maar ze dragen alleen bij tot de typering en het uitwerken van de onderliggende thema’s. Goede buren is geen klassieke thriller waarbij de lezer de hele tijd op het puntje van zijn stoel zit. Het is een intrigerend en meeslepend burenverhaal waar de onderlinge relaties zorgen voor de spanning. Edvardsson zet de lezer vaak op het verkeerde been, maar op het einde komt alles samen in een verrassende ontknoping.

Recensie: Goede buren - Mattias Edvardsson