Africola - Duncan Welgemoed RECENSIE

Recensie: Africola - Duncan Welgemoed

Duncan Welgemoed is niet de eerste de beste chef. Hij kookte onder andere met Bocuse en met Anthony Bourdain en verdiende in Parijs drie Michelinsterren bij La Tour d'Argent. Toch hoor je zijn naam niet zo veel vallen als van vele andere chefs. In Africola haalt hij dan ook flink uit naar al die beroemde celebrity chefs die te pas en te onpas op televisie verschijnen en die hij maar hypocriet vindt omdat ze vooral reclame maken voor keukengerei en voedingsmiddelen waarbij de duurzaamheid nogal eens over het hoofd wordt gezien. Dat alles overigens geschreven op een luchtige en humoristische manier. Zoals alle tekst tussen en bij de recepten.

Nadat Duncan Welgemoed Frankrijk had verlaten vertrok de in Zuid-Afrika opgegroeide chef-kok naar Australië en begon daar met zijn zakenpartner James Brown het Zuid-Afrikaanse restaurant Africola. Volgens Marco Pierre White, de schrijver van het voorwoord en eveneens bezitter van drie Michelinsterren, het beste restaurant ter wereld.

Met Africola gaat Duncan Welgemoed zowel in zijn restaurant als in zijn kookboek terug naar zijn jeugd. Leuk want de Zuid-Afrikaanse keuken is niet heel erg bekend bij ons. Dat Duncan tegenwoordig in Australië woont blijkt overigens uit de recepten met kangoeroevlees. De recepten zijn sowieso dus een vrije vertaling. Dat maakt Africola er niet minder om. De recepten zijn allemaal goed maakbaar en de ingrediënten over het algemeen goed verkrijgbaar, zelfs het kangoeroevlees. Tot nu toe heb ik het trouwens nog niet gebruikt.

Mijn eerste gerecht dat ik uit Africola maakte is een Oxtail potjie en de naam zegt het al, een recept met ossenstaart. Daarnaast kruiden als piment, kaneel, gerookt-paprikapoeder en korianderzaad en heel veel groenten, onder andere pompoen, wortel en tomaat. Wij aten er platbrood bij, maar rijst of aardappel was zeker ook lekker geweest. Nu houd ik toch al van stoofpotten, maar deze past zeker in het rijtje van lekkere schotels, toch weer net wat anders.

Uit het hoofdstuk 'De G van Groente' maakte ik een fijngehakte salade met oreganovinaigrette. Door het rode pepertje werd het een behoorlijk pittige salade. Ik deed er twee in, in het recept stonden er zelfs vijf. Twee bleek meer dan genoeg! Verder ging er 500 gram tomaten in. Beetje vreemd wel dat in de salade op de bijbehorende foto geen tomaat voor komt.
Omdat Duncan Welgemoed aangeeft dat deze salade prima bij een barbecue past besloot ik ook nog de curryworstsaus te maken uit het hoofdstuk 'Condiment Card', geschreven door James Brown, of zoals hij zelf zegt: The Godfather of Sauce. Uiteraard maakte ik ook de bijbehorende worst klaar. Alles bij elkaar een prima maaltijd, snel op tafel én zeker lekker op een zomerse avond.

Africola is verrassend anders. Duncan Welgemoed is dan ook geen doorsnee chef. Het is zeker de moeite waard om de Zuid-Afrikaanse keuken, met Australische twist, met dit boek te ontdekken!

Recensie: Africola - Duncan Welgemoed